Βιζαβί κι απεναντίας... (κατιναριό overdose!)

"Τ’ αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι. 

Οι βλάχοι γίναν δήμαρχοι κι οι γύφτοι καπετάνιοι."

Έτσι λέει ο σοφός λαός, όχι εγώ... Εγώ απλά συμφωνώ.

Συμφωνώ και νευριάζω με το γεγονός ότι κανείς γύφτος δεν έγινε καπετάνιος από μόνος του. Άλλοι τον κάνανε. Τώρα συνειδητοποιώ πως τον έκανε ο βλάχος που έγινε δήμαρχος κ.ο.κ.

Γ' επιπέδου άνθρωποι, που βάζουν την κωλάρα τους πάνω από οποιαδήποτε ηθική και αξιοπρέπεια (ακόμα και τη δική τους, εάν υποθέσουμε πως έχουν). Δολοπλοκίες (δεν έχω χειρότερο) για τις εντυπώσεις, συμβιβασμοί με λάθος (έτσι υποστήριξαν οι ίδιοι) αντιλήψεις για προσωπικό όφελος και μόνο, υποκρισία ώστε να τα έχουμε με όλους καλά γιατί έρχονται και δύσκολοι καιροί. Όλα αυτά για να προχωρούν στη ζωή τοίχο-τοίχο και ας γαμήσουν τους άλλους βρε αδερφέ. Μακριά από τον κώλο μας και ότι θέλει ας γίνει. Και να φανταστεί κανείς πως αυτοί οι άνθρωποι μεγαλώνουν και παιδιά!

Και ενώ ξέρω (και δυστυχώς πολύς κόσμος) πως έχω υπομονή γαϊδάρου τρικάπουλου και αναισθησία δύσκολα ανταγωνίσιμη... Μην κάνεις το λάθος και μου πατήσεις τον κάλο πάνω από 384.985 φορές! Θα σε χαστουκίσω και έχω και βαρύ χέρι (πάει σετ με τα υπόλοιπα βαριά μέλη μου).

Επειδή λοιπόν έχω κάνει άσχημο σερί με τέτοιους ανθρώπους τα τελευταία χρόνια (όπως και ο περισσότερος κόσμος υποθέτω) και νιώθω πολύ καλά με το να κόβω κάθε επαφή όσο νωρίτερα το καταλάβω, για να αποφεύγω και τις προστριβές που τόσο σιχαίνομαι (γιατί είμαι και "φιλειρηνομαθής" που λέει και μια ψυχή), πάντα βρίσκομαι αντιμέτωπη με το ίδιο ρημαδοπρόβλημα!

Τι να κάνω με αυτούς που ενώ συγκαταλέγονται στην παραπάνω κατηγορία, δεν παίζει να τους βγάλω από τη ζωή μου λόγω ειδικών συνθηκών...

Αυτό μέχρι προχθές το πρωί... Γιατί προχθές βρήκα τι να κάνω! Θα τσακώνομαι και θα ξεκατινιάζομαι every single time! Γιατί όχι δηλαδή?! Αφορμές μου δίνουν (δόξα τον Ανύπαρκτο), ετοιμόλογη είμαι, το αίμα μου βράζει και μην ξεχνάμε και τον παράγοντα "ΕΧΩ ΔΙΚΙΟ"! Όπως και να το κάνεις έχει κι αυτό τη βαρύτητά του...

Έτσι εχθές και σήμερα βίωσα το "που σε πονεί και που σε σφάζει". Το σκηνικό ήταν απλό. Έκανε το λάθος να μου μιλήσει, ειρωνεύτηκα (έμφυτο ταλέντο από τα μικράτα μου) και επειδή πρόκειται για μεγίστη κατινάρα μου απάντησε δήθεν ανήξερη και βαθύτατα προσβεβλημένη. Έτσι άρχισαν τα όργανα, τα νταούλια, τα βιολιά, μπήκε η νύφη με το γαμπρό και τους 3000 καλεσμένους και άρχιζε το γλέντι (ψέματα, μόνο ειρωνευόμουν ακατάπαυστα, αλλά ακατάπαυστα). Όλο αυτό λοιπόν είχα αποφασίσει να το φτάσω μέχρι του σημείου που ίσα να απλώνω το δεξί μου χέρι να τη βουτήξω από το μαλλί και με το αριστερό χέρι να μαζεύω το δεξί γιατί είμαι και κατά της σωματικής βίας, τρομάρα μου, και για ένα κούτελο ζούμε στην κενωνία την άδικη κύριε πρόεδρε! 

ΑΛΛΑ...! Άρχισαν τα ψυχοσωματικά μου πάλι! Δεν αντέχει ο οργανισμός μου τους τσακωμούς ρε παιδί μου. Δε μπορώ να το αποδώσω αλλού. Δε μου έφτανε ο στομαχόπονος και οι ημικρανίες (το κάθε ψυχοσωματικό είναι και αφιερωμένο σε διαφορετική κατάσταση). Τώρα έχω και προς τιμήν της κολικούς εντέρου! Βέβαια έχει και μια λογική. Το σώμα μας, μας δείχνει τα σημάδια λένε. Κι εμένα τι μου λέει? Να μην την ξεράσω (από το στομαχόπονο), να μη την κουτουλήσω (από την ημικρανία)... αλλά να τη χέσω πατόκορφα να ησυχάσω! Ψέματα? Όοοοοοχι! Σωστά τα λέει το σώμα μου, μόνο που ούτε αυτό είμαι διατεθειμένη να κάνω πια! Μόνο περισσότερη τσαντίλα μου προκαλεί το μπινελίκι γιατί και πάλι καταπιέζομαι επειδή αυτό που πραγματικά θέλω, είναι να χειροδικήσω (όχι πολύ, ένα χαστουκάκι τόσο δα) αλλά δε μου το επιτρέπει  ανατροφή μου και η διατροφή μου (γιατί τέτοιες ώρες που τη βλέπω είμαι πάντα φαγωμένη άρα και λίγο νωθρή)! Άρα?! Άρα καταλήγω σ' αυτό που ξέρω καλύτερα...

Και θα συνεχίσω τη διεκδίκηση του δίκαιου δια της σωστής και πολιτισμένης οδού. Από εκεί που είχα σταματήσει δηλαδή πριν αρχίσω τις κατινιές... Να δώσω και το παράδειγμα στα παιδιά των άλλων (γιατί δικά μου έτσι όπως το πάνε δε θα προλάβω να κάνω) και να λένε "Κοίτα παιδί μου την κοπέλα... Κάνοντας πάντα το σωστό δε θα κερδίσεις ποτέ σου, τίποτα" (δε διευκρίνισα εάν θα είμαι παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγή).

Eat my dust όλοι εσείς οι.... οι...  οι άλλοι!

(Μωρέ λες να έχουν δίκιο?!

Μπαααα...

Αποκλείεται....

ε...?)