Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Καλέ μου φίλε...



Θα σου πω πόσα πολλά έμαθα μακρυά σου, χωρίς καν να το ζητήσω.

Θα σου πω για φίλους παλιούς, χαμένους μα πάντα αγαπημένους 
και άλλους καινούργιους που είναι δίπλα σου λες και σε γνώριζαν χρόνια...

Θα σου πω για την ανιδιοτέλεια που δεν ανταμείβεται συχνά, 
αλλά όποτε αυτό συμβαίνει, παίρνεις κουράγιο και συνεχίζεις...

Θα σου πω για τη συνείδηση... και τους μπελάδες που προκαλεί
προκειμένου να παραμείνει καθαρή...

Θα σου πω για τα ανοιξιάτικα απογεύματα και το "time value"...

Θα σου πω για τη σημασία που έχει το απλό, το ξεκάθαρο και το αληθινό...

Θα σου πω για ποτήρια που ξεχειλίζουν και το δίλημμα
να πάρεις πιο μεγάλα ή να κλείσεις τη βρύση...

Θα σου πω για την τιμιότητα που δεν προσφέρει σχεδόν ποτέ αυτά που θες,
 αλλά που είναι τόσο (μα τόσο) πολύτιμη...

Θα σου πω για τα χαστούκια της μοναξιάς που σε ξυπνάνε
από το λήθαργο της απραξίας...

Θα σου πω για την ελπίδα που γεννιέται από ένα γέλιο...

Θα σου πω για τις γλυκόπικρες αναμνήσεις που ενώ σου φέρνουν δάκρυα, 
δε θες με τίποτα να τις αποχωριστείς...

Θα σου πω για μέρη μακρινά που πηγαίνεις μόνο με το μυαλό...

Θα σου πω για τις αλλαγές που δεν έχεις επιλέξει να ζήσεις 
και καταλήγουν να γίνουν το πιο σημαντικό κομμάτι σου...

Θα σου πω για την ελευθερία που μπορεί να σου προσφέρει μια μπύρα
ένα καλοκαιρινό Κυριακάτικο βράδυ σ' ένα πεζούλι στη παραλία...

Θα σου πω για τα δύσκολα που τίποτα δεν προμηνύει πως θα τελειώσουν, 
ούτε όμως και πως εσύ θα σταματήσεις να παλεύεις...

Θα σου πω για το καλοκαίρι που σε ξεραίνει και για τις πρώτες λατρεμένες βροχές του Σεπτέμβρη...

Θα σου πω για "πολέμους" χάριν προσωπικής πληρότητας
και γι' αυτά που υπομένεις τελικά όταν δεν αντέχεις άλλο τις "μάχες" και το "αίμα"...

Θα σου πω για λάθος επιλογές που στοιχειώνουν το μυαλό...

Θα σου πω για τη συνειδητοποίηση της ευτυχίας ακριβώς τη στιγμή που τη ζεις...

Θα σου πω από πού ήρθα, πού βρίσκομαι, προς τα πού κοιτάζω και τι βλέπω...

Κι όσα δε βρίσκω λέξεις να στα πω, μη νοιάζεσαι...
 ...θα τα ντύσω με τις ωραιότερες μελωδίες και θα στα δείξω.

Όλα θα γίνουν...σιγά-σιγά...
Είναι πολλά τα χαμένα όνειρα που θα χορέψουν μαζί μας εκεί που θα πάμε...

Δώσε μου λίγο χρόνο να μαζέψω τις βαλίτσες του μυαλού μου 
και φύγαμε...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...