"Ακίνητοι όλοι! Φωνάξτε το νοσοκόμο ή την ασφάλεια", φωνάζει μια τρελή στο σαλόνι των εξωτερικών ιατρείων.
Όλοι στ' αλήθεια έμειναν ακίνητοι, μέχρι που συνειδητοποίησαν πως η αιτία του πανικού δεν ήταν ίσως κάποιος που μόλις μπήκε με τσεκούρι σφηνωμένο στο κεφάλι ή με τα άντερα στα χέρια (αυτό θα δικαιολογούσε την αναζήτηση νοσοκόμου αλλά όχι της ασφάλειας), ούτε ένας ληστής με κάλτσα κεφάλι και ένα μπαζούκα στον ώμο (αυτό θα δικαιολογούσε την αναζήτηση ασφάλειας αλλά όχι νοσοκόμου), ούτε καν μια μίξη των δυο... Ας πούμε ένας ληστής να κρατάει μετά βίας τα άντερα του με το ένα χέρι και να έχει ένα μπαζούκα στον ώμο με το άλλο χέρι).
Μια καθαρίστρια που έτυχε να περνάει, της είπε βαριεστημένα "Δε με αφήνεις εμένα να περάσω που έχω και δουλειά;".
"Ούτε που να το σκέφτεσαι" απάντησε η τρελή, "Μπορεί να φύγει και να τη χάσουμε. Μην κουνηθεί κανείς λέμε!".
Ένας συνοδός ασθενούς την κοιτάζει και χαμογελάει με οίκτο. Η τρελή τον βλέπει και συνειδητοποιεί επιτέλους το γελοίο του πράγματος (αν και μέχρι να σκοτώσουν την κατσαρίδα αρνιόταν να κατεβάσει τα χέρια που είχε τόση ώρα σε πλήρη έκταση).
Κάπως έτσι έγινα ρεζίλι 5:30 το πρωί στα εξωτερικά ιατρεία και φορτώθηκα καζούρα στη δουλειά για το υπόλοιπο του καλοκαιριού τουλάχιστον.
Όλοι στ' αλήθεια έμειναν ακίνητοι, μέχρι που συνειδητοποίησαν πως η αιτία του πανικού δεν ήταν ίσως κάποιος που μόλις μπήκε με τσεκούρι σφηνωμένο στο κεφάλι ή με τα άντερα στα χέρια (αυτό θα δικαιολογούσε την αναζήτηση νοσοκόμου αλλά όχι της ασφάλειας), ούτε ένας ληστής με κάλτσα κεφάλι και ένα μπαζούκα στον ώμο (αυτό θα δικαιολογούσε την αναζήτηση ασφάλειας αλλά όχι νοσοκόμου), ούτε καν μια μίξη των δυο... Ας πούμε ένας ληστής να κρατάει μετά βίας τα άντερα του με το ένα χέρι και να έχει ένα μπαζούκα στον ώμο με το άλλο χέρι).
... ... ...Ήταν μια κατσαρίδα που μετά βίας φαινόταν μέσα από μια
χαραμάδα.
Μια καθαρίστρια που έτυχε να περνάει, της είπε βαριεστημένα "Δε με αφήνεις εμένα να περάσω που έχω και δουλειά;".
"Ούτε που να το σκέφτεσαι" απάντησε η τρελή, "Μπορεί να φύγει και να τη χάσουμε. Μην κουνηθεί κανείς λέμε!".
Ένας συνοδός ασθενούς την κοιτάζει και χαμογελάει με οίκτο. Η τρελή τον βλέπει και συνειδητοποιεί επιτέλους το γελοίο του πράγματος (αν και μέχρι να σκοτώσουν την κατσαρίδα αρνιόταν να κατεβάσει τα χέρια που είχε τόση ώρα σε πλήρη έκταση).
Κάπως έτσι έγινα ρεζίλι 5:30 το πρωί στα εξωτερικά ιατρεία και φορτώθηκα καζούρα στη δουλειά για το υπόλοιπο του καλοκαιριού τουλάχιστον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου