Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Ρε παιδιά, εγώ έχω κουμπάρο στο Μαραθώνα...!

Την κήρυξη 24ωρης γενικής απεργίας κατά των νέων μέτρων λιτότητας την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012 και συγκέντρωση στις 11.00 το πρωί, στο Πεδίο του Άρεως, εξήγγειλαν σήμερα η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ.


Επίσης σήμερα μια συνάδελφος κήρυξε 6ώρο αυτομαστίγωμα προκειμένου να πείσει τους υπόλοιπους να απεργήσουν και να λειτουργήσουμε με προσωπικό ασφαλείας. Εις μάτην όμως... Όλοι είχαν κι από "κάτι"... 
  • Η μία έχει παιδιά (έτσι και ξανακούσω αυτό το επιχείρημα, μα τον Ανύπαρκτο θα ξεράσω αφρούς με μπλε και πράσινους κόκκους), 
  • η άλλη έχει μετακόμιση (την οποία την κάνει για να πάει σε μικρότερο σπίτι γιατί δεν βγαίνουν οικονομικά... έχει σημασία ο λόγος!), 
  • ο άλλος περιμένει παιδί και δε μπορεί να χάσει ούτε ένα μεροκάματο (τόσα ημερομίσθια που έχει χάσει ήδη από τις 25% μειώσεις και μάλιστα χωρίς το παιδί και μην κάνοντας τίποτα το "μεμπτό", δεν του 'σκασε η φτυαριά ακόμα να το σκεφτεί... εν καιρώ υποθέτω... ποιος βιάζεται άλλωστε?), 
  • η άλλη πάλι δεν μπορεί τις φασαρίες και την οχλαγωγία (?! μακάριοι οι πτωχοί... και οι κουφοί), 
  • μια άλλη παντρεύεται και έχει να κάνει πρόβα τα χτενίσματα του γάμου (όσο να πεις, κολλάει σαν γάντι χειρουργικό το "εδώ ο κόσμος χάνεται και το μουνί χτενίζεται"),
  • ένας άλλος αποφάσισε πως δε πάει σε πορεία πουλημένων (συμφωνώ, άλλα σύμφωνα με την πορεία της ζωής του μέχρι τώρα, υποθέτω πως όλους για πουλημένους τους έχει μιας και δεν έχει πατήσει ποτέ του και πουθενά. Ίσως να έχει αγοραφοβία και να ντρέπεται να το πει).  
  • και μια τελευταία είπε ότι εάν έρθει θα ήθελε να μην μαθευτεί και χάσει τη δουλεία της γιατί έχει και οικογένεια! (την ενημέρωσα ότι και οι υπόλοιποι δε φυτρώσαμε, ούτε συντηρούμαστε με πότισμα και ότι εάν την δει κανένας να πει ότι έχει ένα κουμπάρο στο Πεδίο του Άρεως και πήγε να τον χαιρετήσει. Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Νικήτας Πλατής στο "η κόρη μου η σοσιαλίστρια"!).
 
Γελάσαμε, πέρασε η ώρα... Σοβάρεψαν πάλι τα πράγματα, άρχισε πάλι ο παραλογισμός... Η συνάδελφος να διαρρηγνύει τα ιμάτιά της! "Εγώ αν δεν απεργήσετε όλοι, δεν απεργώ! Δεν θα χάνω εγώ από το μισθό μου και δε θα με τρώνε οι δρόμοι για να πληρώνεστε εσείς κανονικά και να βγαίνετε λάδι! Και μάλιστα θα πω και στη Μαρία να μην απεργήσει ούτε κι αυτή για να μάθετε!" (Ζντοιγκ!$%@#) 
Προφανώς έβαλα τα γέλια. Μάλιστα, γέλασα. Και μάλιστα πολύ.. Γιατί έτσι και σταματήσουν όλα αυτά να μου φαίνονται αστεία, θα χρειαστώ φαρμακευτική αγωγή και με τα ρέστα από τα ψυχοφάρμακα θα αγοράσω ένα εισιτήριο one way για άλλο πλανήτη.

- Μα πες μου, έχω άδικο? Κι εγώ έγκυος είμαι στο δεύτερο παιδί! Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που θέλω να πάω. Πες ρε Μαρία κι εσύ! Τι με κοιτάς έτσι? Μου κρατάνε μούτρα σου λέω!
- Άστο ρε Δέσποινα... Άμα θες να απεργήσεις, απέργησε... Άμα θες να τσακωθείς, βουρ στο ψαχνό. Μην κρέμεσαι από τ' αρχίδια κανενός τους όμως. Με το ζόρι δε γίνεται να βοηθήσεις κανέναν. Πρέπει να θέλει να βοηθηθεί και ο ίδιος.
- Ναι, αλλά τώρα είναι αλλιώς τα πράγματα! 
- Τα πράγματα είναι αλλιώς... Οι άνθρωποι δυστυχώς όχι...
- Εγώ όμως άλλαξα! Αυτοί εκεί μέσα γιατί δεν ανοίγουν τα μάτια τους?
- Γιατί εσύ κοιμόσουν. Ξύπνησες και έστω και αγουροξυπνημένη, άνοιξες τα μάτια σου και κάτι είδες. Θολά? Τσιμπλιασμένα? Ανόρεκτα? Κάτι είδες! Αυτοί εκεί μέσα είναι τυφλοί. Όσο και να ανοίξουν τα μάτια τους, πάλι τίποτα δε θα δουν. Γι' αυτό σου λέω... 
Έρχεται ένας πάτερ φαμίλιας φανερά δυσαρεστημένος.
- Τι λέτε? Πάλι για την κωλο-απεργία που μας έχει κάνει και δε μιλιόμαστε?
 
Oh, nothing dear...Family affairs...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...