Διαολεμένα κλισέ...

Είναι μερικές φράσεις που δεν αντέχω να τις ακούω. Ανεβάζω νευροπίεση, τεταρταίο πυρετό, τρελαίνομαι, βγάζω φλύκταινες, παθαίνω αμόκ, χολέρα κι έμπολα μαζί! Όλοι τις έχουμε ακούσει και όλοι έχουμε πει κάποιες σε κοινωνικές θειαδο-σογιο-εκδηλώσεις. Εδώ παραθέτω μερικές που μου έρχονται στο μυαλό τωρα, αφήνοντας εντελώς στην απ'έξω (και εντελώς συνειδητά) τα σχεσο-κλισέ (δεν το αντέχει η ιδιοσυγκρασία μου).

Ο δράστης ήταν άνθρωπος της διπλανής πόρτας. 

Ε ναι. Εάν υποθέσουμε ότι δεν ήταν ερημίτης ή δε ζούσε σε καμία στάνη σε βουνό... όλο και σε κάποιο σπίτι με πόρτα θα ζούσε και μάλιστα θα είχε κι άλλα σπίτια δίπλα του, με πόρτα επίσης!

Πιστεύω σε ένα ανώτερο ον.

Και πολύ καλά κάνεις, αλλά εάν έχεις στο μυαλό σου ότι υπάρχει μόνο ένα ον ανώτερο από σένα, τότε λάθος τα έχεις υπολογίσει. Ξέρεις πόσα "ανωτερότερα" όντα υπάρχουν; Όχι ε? Καλά το κατάλαβα...κλασική περίπτωση εγωκεντρισμού...

Φταίμε και εμείς για την κρίση.

Αυτό το πρώτο πληθυντικό κάνει τις οφθαλμικές μου κόρες μπίλια από φλιπεράκι που χτυπάει δεξιά κι αριστερά στο άσπρο των ματιών μου! Όχι κύριε! Δε φταίμε όλοι. Γιατί μιλάς και για μένα χωρίς να ξέρεις? Ξεκόλλα και μίλα για τον εαυτό σου που προφανώς κάτι γνωρίζεις παραπάνω για να το λες!

Νηστεύω για την αποτοξίνωση.

Και γιατί δεν κάνεις την "αποτοξίνωσή" σου τον Ιούλιο, τον Σεπτέμβρη έστω που έχεις φάει όλο το καλοκαίρι την Άρτα, τα Γιάννενα κι όλα τα γύρω χωρία, αλλά ένα περίεργο πράγμα σου τυχαίνει πάντα κάθε σαρακοστή και τελειώνει με μαθηματική ακρίβεια το μεγάλο Σάββατο το βράδυ? Και πού ακούστηκε: μετά από "αποτοξίνωση" πηγαίνεις να μεταλάβεις; Γιατί; Για να σου πει μπράβο ο θεός που αδυνάτισες; Η συνειδητοποίηση είναι μεγάλο πράγμα... Δωσ’ της μια ευκαιρία!

Πέθανε ο καημένος είχε... (ψιθυρίζοντας) το ξορκισμένο/την κακιά αρρώστια.

Ήμαρτον! Έχει όνομα η ασθένεια. Δεν την λένε "ξορκισμένο", ούτε "έξω από μας", ούτε "την επάρατο", ούτε "κακιά αρρώστια". Υπάρχει καλή αρρώστια δηλαδή? Γιατί, δεν έχω ακούσει κανέναν να λέει "τι καλά, έχω χολοκυστίτιδα!". Η λέξη είναι απλή, χρησιμοποιείται και από το ζωδιακό κύκλο. Δεν την έχετε συνηθίσει ακόμα? Καρκίνος λέγεται και εάν έχετε καταφέρει μετά από τόσα χρόνια να την προφέρετε χωρίς ενοχές, καλό θα ήταν να σταματήσετε και να σταυροκοπιέστε, να γυρνοβολάτε και να φτύνετε τον κόρφο σας λέγοντας ξόρκια κάθε φορά.

Όλα γίνονται για κάποιο λόγο.

Πρέπει δηλαδή σόνι και ντε να βρεις έναν λόγο που έπαθες ότι έπαθες. Ή λειτουργεί και για τα καλά γεγονότα της ζωής? Υπάρχει δηλαδή κάποιος λόγος που ο Βαρδινογιάννης ζει όπως ζει και ένας αντίστοιχος λόγος που ένας άστεγος είναι άστεγος....; Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα που έχει να λαμβάνει ο καθένας τους πέρα από την τυχαιότητα της γέννησής τους σε ένα κατά πάσα πιθανότητα προδιαγεγραμμένο περιβάλλον? Και για να μη γίνομαι και υπερβολική... Πάρτε έναν μέσο άνθρωπο. Ξυπνάει το πρωί, και στο δρόμο σπάει το πόδι του. Γιατί συνέβη αυτό; Για να αποκτήσει την ικανότητα να περπατάει και με πατερίτσες? Για να συνέλθουμε λίγο! Όλα είναι αποτέλεσμα συμπτώσεων. Κι αυτά που έχουμε προγραμματίσει δηλαδή, από καθαρή τυχαιότητα συμβαίνουν ή δε συμβαίνουν.

Ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται.

Ένας Παπαδόπουλος χρειάζεται σε σένα που είσαι άχρηστος και στους όμοιούς σου, που δεν ξέρετε να χωρίζετε 2 γαϊδουριών άχυρα και παρόλα αυτά έχετε ακόμα δικαίωμα ψήφου και ψηφίζετε τους υπόλοιπους που αναγνωρίζετε ως ομοεπίπεδα άχρηστους με εσάς! Συγχύστηκα πάλι!

Είναι πολύ εγωιστικό να πιστεύουμε πως είμαστε μονοί μας στο σύμπαν.

Και τι θες να μας πεις τώρα? Ότι ΚΑΙ πιστεύεις στους εξωγήινους (και καλά κάνεις, δεν ασχολούμαι με αυτό τώρα) ΚΑΙ ότι δεν είσαι εγωιστής? Διπλή και ταυτόχρονη ιδιότητα που λειτουργεί αλληλένδετα? Μήπως και αυτοί που δεν είναι εγωιστές πρέπει να πιστέψουν στους εξωγήινους γιατί αλλιώς δεν πιάνει; Κάνε μας τη χάρη σε παρακαλώ! Ασύνδετος τελείως ο συνειρμός!

Ότι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό.

Στην πιθανότητα να σε περάσει το τρόλεϊ από πάνω και να σε αφήσει ανάπηρο, πού ακριβώς έγκειται η δύναμη? Άμα σε βιάσουν? Μη λέμε ό,τι θέλουμε τώρα. Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα καταστάσεων που δε σε σκοτώνουν, αλλά δε σε κάνουν και δυνατότερο. Βρήκαμε τώρα μια μαλακία και την πιπιλάμε! Ότι δε σε σκοτώνει, μπορεί να σε κάνει πιο δυνατό, μπορεί να σε κάνει πιο αδύναμο, μπορεί και να σε αφήσει ίδιο κι απαράλλακτο!

Δεν υπάρχει δε μπορώ, υπάρχει μόνο δε θέλω.

Λάθος και πάλι! Παράδειγμα: Όσο και να θέλω να γίνω τοπ μόντελ...συγνώμη αλλά δε μπορώ!!!! Τι να κάνουμε τώρα; Άλμα εις ύψος ή επί κοντώ... Δε μπορώ ακόμα κι αν με πετάξουν με καταπέλτη! Άλλοι θέλουν και τυγχάνει να μπορούν κιόλας λοιπόν και άλλοι πάλι όσο και να θέλουν δεν μπορούν. Απλά πράγματα. Ανθρώπινα!

Πες μου τι σου κάνω.

Ειλικρινά, μόνη μου είμαι σ' αυτή την κατάσταση και μουτζώνω με τις πατούσες το ταβάνι; Σα να λέμε, από τσαντίλα για τον ιστό αράχνης που ανακάλυψα στη γωνία στο γύψινο λίγο πριν με πάρει ο ύπνος; Εσύ δεν ξέρεις τι μου κάνεις; Ρωτάς από έλλειψη αντίληψης, πλούσιου λεξιλογίου, από εγκεφαλική βλάβη που σου άφησε για κουσούρι μια μνήμη χρυσόψαρου ή λόγω πάθησης στα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου που σε καθιστά ανίκανο να κάνεις αντιστοιχία λέξη με κατάσταση; Ξέρω, ξέρω βρε, για καμιά ξενέρωτη με περάσατε; Το ρωτάει γιατί του αρέσει να το ακούει... αλλά παρόλα αυτά, παραδεχτείτε το... Ακόμα κι έτσι όμως το ίδιο γελοίο ακούγεται, και ο πειρασμός να απαντήσεις "ειλικρινά κι εγώ την ίδια απορία έχω τόση ώρα" είναι μεγάλος!