Εγώ παίρνω το δικό μου ρίσκο,
κι εσύ το δικό σου.
Αν σου φύγει, σου έφυγε.
Αν μου φύγει, μου έφυγε.
Αν όχι, ξέρουμε και οι δύο γιατί μένουμε.
Αυτό δεν είναι παθητικότητα. Δεν είναι αδυναμία. Είναι ενσυνείδητη επιλογή.
Σίγουρα δεν είναι παγίδα.
Κανείς μας δεν είναι “προγραμματισμένος” να τα κάνει όλα σωστά. Κι εγώ, σωστό ή λάθος, τα τελευταία χρόνια, αποφεύγω όλα τα χειριστικά παιχνίδια που κάνουν οι άνθρωποι.
Είναι σπάνιο; Ναι, είναι.
Αλλά δεν είναι ούτε ανεκτικότητα — έχω σαφή όρια. Είναι η εσωτερική μου πυξίδα.
Με εσένα έχω το πιο ανθρώπινο δίλημμα:
– Φοβάμαι να μείνω, γιατί αν μείνω, δίνω χώρο να πληγωθώ.
– Αρνούμαι να φύγω, γιατί αν φύγω, χάνω κάτι που μου δίνει χαρά.
Δεν είναι αντίφαση. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: Του ρίσκου.
Σύμφωνοι, με σένα το ρίσκο είναι μεγαλύτερο, γιατί δεν είσαι ερωτευμένος. Άρα δεν είναι μόνο σεξουαλικό, είναι και συναισθηματικό το θέμα.
Κι όμως, επιλέγω να μη σε περιορίσω. Δεν σου κάνω χάρη. Δεν μπορώ να ζήσω αλλιώς.
Το μυαλό μου δεν λειτουργεί με μοντέλα “δέσμευσης”, αλλά με επίγνωση σύνδεσης, ειλικρίνειας και ανθρωπιάς. Αυτή η στάση δεν είναι αφέλεια, ούτε θυσία. Είναι οι αξίες μου.
Όταν λέω «να πας κι ας μου βγει και σε κακό», εννοώ ότι δεν θα με κάνει καλύτερη το να σε περιορίσω και ούτε έχω σκοπό να προδώσω τον εαυτό μου για να κρατήσω οποιονδήποτε. Ναι, μπορεί να στεναχωρηθώ, αλλά δεν θα μου μείνουν κατάλοιπα ενοχής αλλά ούτε και κατηγορίας εναντίον σου. Κι αυτό, για τον τρόπο που έχω επιλέξει να ζω, είναι σημαντικό.
Μπορώ να πω με άνεση ότι μέσα μου έχω ήδη επιλέξει να πληγωθώ τίμια, παρά να κρατήσω κάποιον με κανόνες που δεν πιστεύω.
Στο δια ταύτα, σημαίνει πως έχω αρκετή συναισθηματική νοημοσύνη για να βλέπω το ρίσκο, και αρκετή θέληση να το ζήσω, για όσο είναι κοινή επιλογή, ασχέτως χαρακτηρισμού.
Έμαθα πρόσφατα πως αυτό λέγεται συναισθηματική ευθυκρισία: να βλέπεις τον άλλον όπως είναι (όχι όπως θα ήθελες να είναι) και να πράττεις με βάση την αλήθεια αυτή.
Σε εσένα λοιπόν, βλέπω τον άνθρωπο απέναντί μου, όχι την σημασία που έχεις στη δική μου ιστορία. Και για εσένα, δεν θα ήθελα τίποτα άλλο από το να είσαι ικανοποιημένος και ελεύθερος να ζήσεις τη ζωή σου, όποια κι αν επιλέξεις να είναι.
Κι αυτό, στη δική μου γλώσσα, λέγεται σεβασμός σε βάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου