Ό,τι κι αν διαλέξεις, είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Κάποιοι με την αλήθεια δεν τα πάνε και τόσο καλά (και, μεταξύ μας, ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει;)
Άλλοι πάλι, δεν είναι θαρραλέοι (πιο ήσυχοι τύποι).
Με τα ψέματα περνάμε όλοι καλύτερα.
Αποφεύγουμε καταστάσεις που δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε.
Λέμε ψέματα για να μην στεναχωρήσουμε,
για να γλυτώσουμε κατσάδες,
για να γινόμαστε αρεστοί.
Και, κυρίως, λέμε ψέματα στον εαυτό μας,
για να συνεχίσουμε να αντέχουμε.
Χωρίς ψέματα, δεν θα τη βγάζαμε καθαρή.
Υπάρχουν φορές που η αλήθεια δεν αντέχεται, μωρ’ αδερφάκι μου.
Καίει.
Οπότε... θάρρος.
Μάζεψέ το και πράξε.
Πράξε ακόμα κι αν δεν είσαι σίγουρος.
Το παιχνίδι έτσι παίζεται.
Όχι «από Δευτέρα», ας είναι Παρασκευή.
Όχι «από το πρωί», ας είναι βράδυ.
Με την πρώτη ευκαιρία, τέλος πάντων.
Γιατί το θάρρος δεν το ξεστομίζεις, το κάνεις.
Αρκεί να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό
και να κάνεις αυτό που απαιτούν οι συνθήκες.
Κι όταν ζορίζεται το μέσα σου, μην πεις αλήθεια.
Πες ένα ψέμα, ιδανικά στον εαυτό σου πρώτα, γύρνα την πλάτη και φύγε.
Μόνο που...
εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα μ’ αυτό το παιχνίδι.
Τα ψέματα βολεύουν,
αλλά δεν κρατάνε πολύ.
Κι από τον εαυτό μας...
δεν μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου