Honored

Η αγάπη για τους άλλους (συμπληρώνοντας όλο το φάσμα από εντελώς αγνώστους μέχρι τους πιο κοντινούς) δεν υπακούει σε κανένα νόμο. Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν υπακούει. Όταν αγαπάμε κάποιον με το σωστό τρόπο (τον μη εγωιστικό), καλώς ή κακώς αυτή αγάπη μένει πάντα εκεί. Δε μιλάω μόνο για την ερωτική αγάπη (γιατί ξέρω εκεί πήγε το μυαλό σας αμέσως), αλλά γι' αυτή που έχουμε προς τον εκάστοτε άνθρωπο που είναι απέναντί μας είτε αυτός είναι σύντροφος, φίλος, συγγενής ή εντελώς άγνωστος. 

Μιλάω για την αγάπη. Τόσο "πολυφορεμένη" λέξη που ισορροπώ σε τεντωμένο σχοινί προκειμένου να μην πέσω στο κενό του μελό (εάν δεν έχω πέσει ήδη). Αυτή η αγάπη για την οποία μιλάω εγώ, είναι συνήθως δύσκολη αλλά είναι πάντα εκεί ανεξάρτητα των συνθηκών. Είναι η αγάπη ενός ανθρώπου που ενώ έχει ήδη αρκετά προβλήματα από μόνος του, τον κάνει να βοηθάει συνανθρώπους του ακόμα και με δικό του προσωπικό κόστος. Είναι η αγάπη ενός ανθρώπου για έναν άλλο που ενώ έχει πληγωθεί από αυτόν, τον κάνει να θέλει να είναι όσο το δυνατόν καλύτερα και κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να το καταφέρει ακόμα κι αν εκείνος δεν το μάθει ποτέ. Είναι η αγάπη ενός ανθρώπου που ενώ έχει ήδη καταπληκτικά παιδιά, τον κάνει να βλέπει και κάποιον άλλον σαν παιδί του και το δείχνει σε κάθε δυνατή ευκαιρία χωρίς κανένα δικό του όφελος...

Όταν δέχεσαι τέτοιου είδους αγάπη (τη σπάνια), δεν μπορεί παρά να νιώθεις μεγάλη συγκίνηση από μια τέτοια τιμή.

Ευχαριστώ τους ανθρώπους που με έχουν κάνει να νιώσω έτσι κατά καιρούς και ειδικά αυτόν σήμερα που μου θύμισε τη συγκίνηση της πλήρους και άνευ όρων αποδοχής κι αγάπης...

Υ.Γ Υπόσχομαι να φανώ αντάξια αυτής της αγάπης και να αγαπώ κι εγώ έτσι όσο περισσότερο μπορώ γιατί η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία.