Ο κάθε άνθρωπος είναι πολυεδρικός.
Κανείς δεν είναι αμιγώς ένα πράγμα ούτε μόνο αυτό που βλέπουμε. Η κάθε πλευρά αντιστοιχεί σε μια ιδιότητα
του, σε ένα χαρακτηριστικό του. Το εμβαδόν της κάθε πλευράς, αντιστοιχεί στο
πόσο μεγάλο κομμάτι της προσωπικότητάς του καταλαμβάνει αυτό το χαρακτηριστικό.
Το χρώμα της κάθε πλευράς αντικατοπτρίζει την ένταση αυτού του χαρακτηριστικού.
Η οπτική γωνία από την οποία
κοιτάζουμε αυτόν τον "πολυεδρικό" άνθρωπο βοηθάει να σχηματίσουμε μια γνώμη
γι’ αυτόν. Άλλοι με το που τους κοιτάμε γυρίζουν σαν τις σβούρες και μας
δείχνουν όσες περισσότερες πλευρές τους προλαβαίνουν, άλλοι μένουν ακίνητοι και
πρέπει εμείς να αλλάζουμε οπτική γωνία για τους παρατηρήσουμε ολόκληρους, και
άλλοι όσο και να φέρνουμε βόλτες γύρω τους γυρίζουν μαζί μας αρνούμενοι να μας
εκθέσουν τις υπόλοιπες πλευρές τους.
Φανταστείτε… Οι έδρες, τα εμβαδά,
τα χρώματα και η κινητικότητες που μπορούν να υπάρξουν δεδομένου πως κανείς
άνθρωπος δεν είναι ίδιος με κάποιον άλλον. Φανταστείτε και τον εαυτό σας σαν
ένα αντίστοιχο πολυεδρικό σχήμα. Ποια είναι η πλευρά που δείχνετε στους άλλους, ποιες
οι γειτονικές της, ποια τα εμβαδόν τους, ποια τα χρώματα και ποια η
κινητικότητά σας. Μετά αναλογιστείτε πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να
αλληλεπιδράσετε με έναν άλλον "πολυεδρικό" άνθρωπο και ίσως οι άνθρωποι που ήδη συναναστρέφεστε τι πολυεδρικές ιδιότητες έχουν. Δεν το λέω
για κακό. Ποια η γοητεία στο να είμαστε όλοι πανομοιότυποι άλλωστε?
Να δείτε πού ήθελα να καταλήξω…
Α, ναι… Πουθενά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου