Τηγανιστείτε μαζί μας!

(Και λέω τηγανιστείτε ένεκα το λίπος που έτρεφα όλο το χειμώνα. Κρίμα να πάει χαμένο. Δίνει γεύση)

 Καλοκαίρι στην Αθήνα! Όσοι είναι διακοπές δεν δικαιούνται ούτε να μιλήσουν, ούτε να γελάσουν, ούτε καν να μειδιάσουν με τα παρακάτω διότι κύριοι εμείς οι "μένοντες και παραμένοντες εντός των τειχών της πόλης", έχουμε βγάλει τη μπέμπελη από τη ζέστη και για να είμαι πιο ειλικρινής και μιλώντας προσωπικά πια... κάψωσα, έσκασα, αφυδατώθηκα, σταφίδιασα, έβρασα, ψήθηκα, τζιτζίκιασα, χοχλάκιασα και δυστυχώς έπεται και συνέχεια!!! 

Επειδή είμαι και οικολόγα και δεν έχω κλιματιστικό καταλαβαίνετε τι πακέτο μεγέθους παγόβουνου που έχω φάει (if only!). Όχι, πάρτε 5 δευτερόλεπτα να το αναλογιστείτε (10 για τους slow). Βέβαια, δεν είναι θέμα οικολογικής συνείδησης μόνο, είναι και που με μια χρόνια βρογχίτιδα που έχω έτσι και κοιμηθώ με κλιματιστικό θα βήχω για το επόμενο εξάμηνο, είναι και που κάθε καλοκαίρι που σχεδίαζα να πάρω κλιματιστικό αποφάσιζα να χρησιμοποιήσω τα λεφτά για τις διακοπές μου. Ένα χειροκρότημα για το υποφαινόμενο ζώον βεληνεκούς μαμούθ. Έτσι τη βγάζω με ένα ανεμιστήρα (τεράστιο, σαν αυτό που έχουν στις φωτογραφήσεις για να ανεμίζουν οι μοντέλες) και βρέχομαι με το λάστιχο στο μπαλκόνι κάθε 2ωρο. Σήμερα δε, έχω και το φόβο πως με τους 43 βαθμούς δε θα καταφέρω να βραχώ. Θα εξατμίζεται το νερό με το που βγαίνει από το λάστιχο!

Τώρα που σφίξανε οι κώλοι οικονομικά λοιπόν χαιρέτησα τον κλιματισμό για πάντα, και με την ηλιακή καταιγίδα να μαίνεται αμείωτη έχω αναπτύξει καννιβαλιστικά αυτοκτονικές τάσεις. Κοινώς μου 'ρχεται να φάω τις πέτσες μου! Αφού εχθές βράσανε τα μέσα μου! Κατά το μεσημεράκι δε, έφαγα 1 σακουλάκι κρέμα γιώτης (τη σκόνη, ναι) και μετά ήπια 2 ποτήρια γάλα. Σε 5 λεπτά είχε βράσει ήδη στο στομάχι μου και είχε γίνει ωραιότατη κρέμα. Θα έτρωγα και ωμή μπριζόλα, αλλά δεν έχω γκριλ ακόμα στον οισοφάγο. Προβλέπεται όμως.

Και αφού όλη τη μέρα ψήθηκα (και ουχί στο ζουμί μου γιατί από την αφυδάτωση ούτε για να βάλω τα κλάματα δεν είχα υγρά), πήγα το βράδυ στη δουλειά. Από τους 35 δηλαδή που είχε στις έντεκα το βράδυ, σοκ, στους 22. Και άρχισαν τα όργανα. Βήχας, κρυάδες και τόσες χιονίστρες στα δάχτυλα των ποδιών μου που πάθανε και τα σανδάλια μου κρυοπαγήματα! 

Κι εκεί που έλεγα το δράμα μου, μου την πέσανε όλοι. "Γιατί δεν πας το πρωί στις εφτά που σχολάς για μπάνιο;". Και ξέρετε κάτι; Πήγα. Είπα, μια ουρολοίμωξη που μου αναλογεί κάθε καλοκαίρι, ας είναι τώρα! Και τι να δω? Εννιά το πρωί σε παραλία ελαφρώς εκτός κέντρου (δεν είμαστε και για ταξίδια ξενυχτiσμένοι άνθρωποι)...

Όχι κύριοι! Αρνούμαι! Πήρα μια καφεδούμπα για το "γαμώτο" (με Baileys για την πουτανιά) και γύρισα στο σπίτι, έβγαλα τα ρούχα, άρπαξα την κάνουλα, βγήκα στο μπαλκόνι με το μπικίνι (ήμαρτον τι αναγκάζονται και βλέπουν αυτοί οι γείτονες) και όσοι δεν είχαν γλαύκωμα, τους ανέβασα εγώ την πίεση στα μάτια για τα καλά. Έξαρση τύφλωσης σε κεντρικό δρόμο Β' Πειραιώς εκλογικής περιφέρειας! Παλιά μου τέχνη κόσκινο...

Και σα δε μου 'φτανε το δικό μου χάλι, βλέπω κι αυτά τα έρμα τα γατιά με τόση γούνα και παθαίνω αναφυλαξία. Μπουγέλο κι αυτά γιατί έχω παρατηρήσει πως όποτε ανοίγω το ψυγείο γυαλίζει το μάτι τους! Μην ανοίξω καμιά ώρα και τις δω δίπλα στη χωριάτικη. Δε θα ήθελα...καταλαβαίνετε...

Κατέληξα τελικά, πως δεν υπάρχει σωτηρία για κανένα ζωντανό οργανισμό και το μόνο που μου μένει είναι να εύχομαι να μην την βγάλω μέχρι το τέλος Αυγούστου που πρέπει να πληρώσω την εφορία. Να βγει και κάτι καλό απ' όλη αυτή την ταλαιπωρία!

Αν, ναι... και κάτι άλλο εύχομαι. Να είναι το τέλος μου γρήγορο. Αρκετά βασανίστηκα ήδη!