Μονόγραμμα

Σ’ αγαπάω μ’ ακούς;
Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς
και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
Για τα «πίστεψέ με» και τα «μη.»
κλαίω για το σώμα πού άγγιξα και είδα τον κόσμο.

Έτσι μιλώ για ‘σένα και για ‘μένα... 

μ'ακούς;

Ζαν Ζωρές - Για τους νέους

Θάρρος είναι, η δουλειά του καθενός, είτε αυτός δουλεύει είτε φιλοσοφεί.

Θάρρος είναι να κατανοεί τη ζωή του, να την καθορίζει, να την εξελίσσει, να εμβαθύνει σε αυτή, να την καθιερώνει και συνάμα να τη συντονίζει με τη ζωή γενικότερα.

Θάρρος είναι να παρακολουθεί αυτή τη μηχανή ινοποίησης δίχως να σπάσει ούτε μια κλωστή ενώ ετοιμάζει μια ευρύτερη και αδελφοποιημένη κοινωνική τάξη όπου η μηχανή αυτή θα αποτελεί υπηρέτη των ελεύθερων εργατών.

Θάρρος είναι να ξεπερνά τα ψεγάδια του, να ταλανίζεται από αυτά, αλλά να μην υποκύπτει για χάρη τους. Να ακολουθεί το δρόμο που αυτός χάραξε. 

Θάρρος είναι να αγαπάει τη ζωή και να αντικρίζει τον θάνατο στωικά. Να κυνηγάει ιδανικά και να κατανοεί την αλήθεια. 

Να ενεργεί και να δίνεται σε ανώτερους σκοπούς δίχως να γνωρίζει τι αμοιβή το σπουδαίο τούτο σύμπαν θα αποφέρει για τις προσπάθειές μας, ούτε αν θα υπάρξει συνολικά κάποια αμοιβή.

Θάρρος είναι να αναζητάει την αλήθεια και να τη λέει. Όχι να υποκύπτει στους νόμους εφήμερων ψεμάτων και να επιτρέπει στην ψυχή, στο στόμα και στα χέρια να αναπλάθουν ανόητες επευφημίες και φανατικές αποδοκιμασίες.

Ζαν Ζωρές – Για τους νέους, Albi, 1903.

Ο Γάλλος πολιτικός και φιλειρηνιστής Ζαν Ζωρές (1859-1914).

Με λένε Μαρία και είμαι καλά!

Στους ανθρώπους που υπολογίζουμε δίνουμε και μια δεύτερη ή τρίτη ευκαιρία, άντε και μια τέταρτη λέω εγώ, χαριστική, εάν τους υπολογίζουμε πάααρα πολύ. Μετά από αυτό όμως, δε λεγόμαστε διαλλακτικοί, υπομονετικοί, καλοί ή απλά μαλάκες και πρόβατα.

Μετά λεγόμαστε "πρεζόνια" και χρειαζόμαστε "αποτοξίνωση"...

Σσσσςςς... Πρόποση!

Μερικές φορές το μέλλον είναι πιο φανερό κι από το παρόν... Τόσο φανερό που δρούμε σα να συνέβη ήδη. Οι πιθανότητες καταδυναστεύουν τις δυνατότητες του καθενός και "κατόπιν εορτής" υπογραμμίζουν την τετελεσμένη αποτυχία.

Με λίγα λόγια, κυρίες και κύριοι, αποτύχαμε για άλλη μια φορά!

Στην υγεία μας και να'μαστε καλά να γινόμαστε χάλια...

Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους

Οι δέκα στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών από το σύστημα εξουσίας της κυρίαρχης τάξης

  (Sylvain Timsit)

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής, που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές, μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών.

Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να……ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής.
«Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα». (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα- αντίδραση – λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί.

Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 και 2000 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός):

Ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον.

Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν.

Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά καθυστερημένος.

Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί;

«Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού».

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του.

«Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί».

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος.

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.

Έτσι, τα άτομα, αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης. Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ.

Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά.

Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

Think outside the box!

Διάλογος ανάμεσα σε μένα και σε μένα

Σου είπα:

- Λύγισα.

Και είπες:

- Μη θλίβεσαι.

Απογοητεύσου ήσυχα.

Ήρεμα δέξου να κοιτάς

σταματημένο το ρολόι.

Λογικά απελπίσου

πώς δεν είναι ξεκούρδιστο,

ότι έτσι δουλεύει ο δικός σου χρόνος.

Κι αν αίφνης τύχει

να σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,

μη ριψοκινδυνέψεις να χαρείς.

Η κίνηση αυτή δεν θα ῾ναι χρόνος.

Θα ῾ναι κάποιων ελπίδων ψευδορκίες.

Κατέβα σοβαρή,

νηφάλια αυτοεκθρονίσου

από τα χίλια σου παράθυρα...

Για ένα "μήπως" τ᾿ άνοιξες.

Κι αυτοξεχάσου ευχαρίς.

Ότι είχες να πεῖς,

για τα φθινόπωρα, τα κύκνεια,

τὶς μνήμες, υδρορροές των ερώτων,

την αλληλοκτονία των ωρών,

των αγαλμάτων την φερεγγυότητα,

Ότι είχες να πεῖς

γι᾿ ανθρώπους που σιγά-σιγά λυγίζουν,

το είπες.

Κική Δημουλά

Ενός λεπτού σιγή...

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπά σας
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,
ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,

κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,
ἔστω καὶ μία φορά;
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Κι εγώ ψηφίζω Χρυσή αυγή!!! (Νο2)

Και πάλι να ξαναζούσα, πάλι Χρυσή Αυγή θα ψήφιζα!

Ταυτίστηκα!

...Γιατί σαν πετύχει η σφαλιάρα και η δροσιά του γάργαρου νερού, τύφλα να' χει η επιχειρηματολογία (και τα δυο τέχνη θέλουν).

...Γιατί στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, κανένα τανκ δεν σκότωσε κανένα πολίτη (αφού ο οδηγός πάταγε κόρνα το είπε και στο δικαστήριο μετά και αθωώθηκε) και στο Άουσβιτς δεν υπήρχαν φούρνοι (δηλαδή υπήρχαν, αλλά για να φτιάχνουν τεράστια σπιτικά στρούντερ στους στρατιώτες, τι νομίζατε?)

...Γιατί δε βάζουν ταμπέλες στους ανθρώπους (τους τις περνάνε κολάρο μια και καλή).

...Γιατί είναι ενάντια στην ισότητα των φύλων (τραβάτε να κατουρίσετε όρθιες).

...Γιατί όλοι οι σκουροχρωμο(βρώμικοι δηλαδή) πρέπει να γυρίσουν στην σκουροχρωμο(βρώμικη δηλαδή) χώρα τους! Πήγαμε εμείς στη δικής τους? (ε ρε και να ξυπνήσουν εθνικιστές Ντουμπαικανοί και μας γυρισουν τους έλληνες που μοσχοπληρώνονται πίσω, γέλια που έχω να κάνω, για να μην πω για τον υπόλοιπο κόσμο).

...Γιατί δεν έχουν καμία σχέση με το γερμανικό εθνικισμό και τον ιταλικό φασισμό. Μιλάμε για ελληνικό εθνικισμό. Τι δεν καταλαβαίνετε επιτέλους και μπλέκεστε ??!!! (κι ύστερα λέτε αυτούς αγράμματους, αγεωγράφητοι ανιστόρητοι!)

...Γιατί είναι παλικάρια και δε φοβούνται τίποτα! Δέρνουν, χτυπάνε, απονέμουν δικαιοσύνη! (φοβούνται ωρέ τα παλικάρια το αυτόφωρο;)

Να απαγγελθεί το soundtract (όταν έρθουμε στα πράγματα θα το ηχογραφήσουμε κιόλας)

Τον άντρα που θα παντρευτώ τον θέλω χρυσαυγίτη.

Να με πλακώνει στις μπουνιές και να μου σπάει τη μύτη!

Να είναι τούμπανο πολύ, να έχει και αρχίδια,

κι όταν βαράει να κρύβεται και να βοσκάει γρασίδια!

Τον άντρα που θα παντρευτώ τον θέλω αρχιφασίστα.

Να ξετρυπώνει τους κακούς, τον Σίντλερ με τη λίστα!

Να έχει και σκυλόφατσα, να δέρνει μετανάστες,

τον Χίτλερ να' χει κορυφή απ' όλους τους δυνάστες!

 (Άντε τα παλιόπαιδα, μέχρι και ποιηματάκι έγραψα για πάρτη τους. Ποτε θα με μπαουλιάσουνε στο ξύλο δεν ξέρω...)

Όλα είναι στη νευροβιολογία μας

Δρ. Χρήστος Κοψτιάφτης Καθηγητής Νευροβιολογίας

 

Σχεδόν πριν από 3 εκατομμύρια χρόνια οι ανθρωπίδες που ήταν προανθρώπινες μορφές ζωής διέθεταν έναν εγκέφαλο που είχε το μισό μέγεθος από του σημερινού ανθρώπου. Περίπου 1,5 εκατομμύρια χρόνια μετά όταν εμφανίστηκε ο Homo erectus (όρθιος άνθρωπος), το μέγεθος του εγκεφάλου του δεν άλλαξε σημαντικά από τους ανθρωπίδες. Μόλις 200.000 χρόνια πριν, όταν ο Homo sapiens έκανε τα πρώτα βήματα για την επικράτησή του, παρατηρήθηκε έντονη αύξηση στο μέγεθος του εγκεφάλου και στην ικανότητα δημιουργίας πιο εκτεταμένων νευρικών συνδέσεων. 

Aναμνηστικές αποδείξεις

Εχθές ξεκίνησα κι εγώ να κάνω τις αποδείξεις μου. Ετοιμάστηκα δεόντως, κρασί, τσιγάρα, κομπιουτεράκι, χαρτί, στυλό, υπομονή και ξενικάω! Μισό λεπτό! Τις γάτες ξέχασα! Μία δίπλα μου στον καναπέ και η άλλη σε κοντινή απόσταση για τις κατσαρίδες (μην ξεχνιόμαστε). Να θυμηθώ να μην τις αφήσω να τις πάρει κι ο ύπνος πριν τελειώσω... Αλλά έχω και τη λακ κοντά μου. Τέλεια!

Όλα έτοιμα!

 Η αλήθεια είναι πως δεν είχα και διάθεση για τέτοιες δουλειές μιας και μόλις είχα ξεγράψει δια παντός τις διακοπές και φέτος. Τα μέτρησα απ' όλες τις μεριές και το αποτέλεσμα πάντα το ίδιο. Δε βγαίνω μάνα μου ούτε για να πάρω φουσκωτή πισίνα (μεγέθους ποδολουτρολεκάνης) από τα jumbo για να πλατσουρίσω κι εγώ λίγο το καλοκαιράκι! Αυτά που θα πληρώσω στην εφορία θα βγουν κατά το ήμισυ από το επίδομα αδείας, αλλά και τι να κάνω τώρα...? Να κάτσω να πεθάνω? Όοοχι... Θα μετράω αποδείξεις μέχρι να ζαλιστώ ή από το κρασί ή από τα νούμερα. Όποιο με βρει πρώτο. It's a dirty job but noone else is gonna do it!

Κι εκεί που πήρα βαθιά ανάσα (αναστεναγμός νομίζω λέγεται σωστότερα) για να κάνω την άκρως εκνευριστική δουλειά του ισιώματος των αποδείξεων που ήταν σα κωλοσφούγκια και το διαχωρισμό αυτών του 2011 από αυτές του 2012... 

Στάξε στο γυαλί φαρμάκι για να καλμάρουν τα νεύρα και πάμε γερά...

Αδειάζω όλες τις αποδείξεις στο τραπεζάκι του σαλονιού. Πιάνω τις πρώτες. Ήταν του 2012. Άντε αφού το κάνω το ψυχικό ας τις υπολογίσω κι αυτές. Θα με ευγνωμονώ του χρόνου. Ευτυχώς ξεκίνησαν γρήγορα οι του 2011. Σάμπως τι έξοδα έκανα 2012 για να καθυστερήσω?

2011... 

2011... Να οι αγαπημένες μου μωβ αρβύλες. Μαλακία που έκανα! Έπρεπε να είχα πάρει και εκείνες τις πετρόλ. Τώρα και μόνο από το όνομα του χρώματος θα κοστίζουν μια περιουσία!

2011...

2011... 80 ευρώ σε ταβέρνα? Πότε? Που? Γιατί? Ααα ναι! Ήταν τότε που είχαμε πάει εκδρομή στη Χαλκίδα να δούμε μια συνάδελφο ετοιμόγεννη και καθίσαμε σε μια ταβέρνα και φάγαμε του σκασμού. Τι ωραία που είχαμε περάσει...

2011... 

2011... Διόδια Κορίνθου? Πότε? Ααα, ναι, τότε που πήγα για μπάνιο ακριβώς μετά το σχόλασμα από τη δουλειά (8 το πρωί) και βρήκα εκεί τον αδερφό μου που είχε κατασκηνώσει από την προηγούμενη. Τι ωραία μέρα. Φάγαμε πολτοποιημένα (από τη ζέστη) γινομένα φρούτα, ήπιαμε μπύρες, κοιμήθηκα στην παραλία... καλή φάση! Να το ξανακάνουμε και φέτος...

2011..

2011... Όχι ρε!!! Η απόδειξη από το σινεμά που είχα πάει με τον άχρηστο τον... Σταμάτη? Διονύση? Στάθη? Πως τον λέγανε? Τι να κάνει αυτή η ψυχή... Να θυμηθώ να σβήσω το νούμερο του από το κινητό μου. 

Να και τα ποτά που πλήρωσα όταν είχα βγει με τον Σπύρο τον "σκυλά" που μετά από αυτό έγινε Σπύρος "αγαπούλας" και τώρα Σπύρος "παρελθόν που δε λέει να με ξεχάσει". Έχω και το χάρισμα η ρουφιάνα να μένω αξέχαστη σε όσους θέλω να με ξεχάσουν και για πάντα ξεχασμένη σε όσους θέλω να μείνω αξέχαστη! (Να τα λέμε κι αυτά!)

Να και το ταξί που πλήρωσα όταν γύρισα από έξοδο με το Θάνο το "ζώο", τα ποτά με τον Νίκο τον "ωραίο", οι καφέδες με τον "Πρόεδρα" και οι γαρίδες με τον Κώστα το "βιοπαλαιστή". Καλά συγνώμη... όλο εγώ πλήρωνα?! Αποκλείεται! Που τα βρήκα τόσα λεφτά? Μάλλον βουτούσα τις αποδείξεις! Και μπράβο κουράγιο που είχα τότε για γκομενιλίκια. No wonder που ψυχολογικά γονάτισα. Πόση μαλακία να αντέξω? Άσε μην τα θυμάμαι και στεγνώνει το στόμα μου! (τελειώνει και το κρασί...)

2011

2011... 40 ευρώ κρασιά? Ναι! Το καλοκαίρι που κάναμε στο μπαλκόνι βραδιά πιόματος και φτιάχναμε μαργαρίτες και bloody Mary. Και γιατί τόσα κρασιά? Ναι ρε...αφού μετά τα πρώτα 5 βαρεθήκαμε τα κοκτέιλ και επιδοθήκαμε στο fast drink. Τι γέλια και τότε που πίναμε εγώ και η Δήμητρα όλο ντροπή τα ποτά του Πέτρου και του Στέλιου αφού είχανε φύγει.

Κρασί...? Που είναι το κρασί μου? Κάτσε, κάτσε θα θυμηθώ κι άλλα από εκείνο το βράδυ!

 

Έλα! Δούλευε!

2011...2011... boom-boom! Ναι, πέρυσι το Μάρτη. Τι χορός κι αυτός... Είχαμε ξεκινήσει να πίνουμε από το σπίτι για να μην πιούμε πολύ εκεί και ξοδέψουμε πολλά.

2011... Ααα, η απόδειξη από το αυτοκίνητο που νοίκιασα στα Σφακιά όταν πήγα για 3 μέρες (και οι μοναδικές 2 νύχτες που δεν κοιμήθηκα σπίτι μου πέρυσι) για να δω τον φίλο μου τον Αλέξανδρο και να τον βοηθήσω στο στήσιμο του εργαστηρίου του κοινοτικού ιατρείου. Θυμάμαι είχα πάει εκεί γιατί είχα πάθει λαλά που...

Βάλε βάλε να πιω στην υγειά της λήθης!

 

Τέλος πάντων... Πάμε παρακάτω... Μισό... Είχε κάτι μπύρες στο ψυγείο που είχαν ξεμείνει από το αποκριάτικο πάρτι ή θυμάμαι λάθος? 

(30 δευτερόλεπτα αργότερα επιστρέφω)

Σιγά μη θυμόμουν λάθος! Κόβει εμένα το μάτι μου. Που είχαμε μείνει?

Καλά, γιατί τόσα κρασιά από το LIDL? Ναι ρε! Ήταν όταν είχα 4 μέρες χρωστούμενα ρεπό και δε βγήκα καθόλου από το σπίτι. Το είχα ρίξει στην οινοποσία και στις αμερικάνικες σειρές που κατέβαζα από το ίντερνετ. Αποχαύνωση για να μην αισθάνομαι ή σκέφτομαι το παραμικρό. Πάμε- πάμε σε άλλο μήνα λέμε!

Να και η απόδειξη από τα βιβλία που αγόρασα για να διαβάσω. Να δω τη λίστα. Από τα 12, τα 4 δε διαβάζονταν με τίποτα, τα 5 ήταν life saving για εκείνη την περίοδο και τα άλλα ακόμα δεν τα έχω διαβάσει. Που τα έχω βάλει  άραγε? Πρέπει να φτιάξω τις βιβλιοθήκες!

Αααα, να και το σούπερ μάρκετ για το αποκριάτικο πάρτι! Τι πλάκα που είχαμε! Σε όλες τις φωτογραφίες είμαι με κίτρινα δόντια από τα γαριδάκια που έτρωγα μετά μανίας! Τότε ήταν που ανακάλυψα και τα πλαστικά ποτηράκια για σφηνάκια και κερνούσα (και καλά) το μαγαζί και όσα περίσσευαν τα πίναμε αναμεταξύ μας. Φέτος είχα άραγε τέτοια ποτηράκια? Δε θυμάμαι...

...Tου Ιανουαρίου είναι φτιαγμένες?! Θα με ευγνωμονήσω λίγο για τις φετινές αποδείξεις που έφτιαξα από πέρυσι (όπως θα με ευγνωμονώ του χρόνου για φέτος) και μετά θα πάω για ύπνο. Να τελειώσω το ποτό μου όμως πρώτα που μου έχει μείνει μια γουλίτσα...

Να στρίψω τσιγάρο? Και δε στρίβω...

Γάμησε το... Δεν προλαβαίνω!

Ο Σεπτέμβρης του 1903

Τουλάχιστον με πλάνες ας γελιούμαι τώρα·
την άδεια την ζωή μου να μη νιώθω.

Και ήμουνα τόσες φορές τόσο κοντά.
Και πώς παρέλυσα, και πώς δειλίασα·
γιατί να μείνω με κλειστά τα χείλη·
και μέσα μου να κλαίει η άδεια μου ζωή,
και να μαυροφορούν οι επιθυμίες μου.

Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι
στα μάτια, και στα χείλη τα ερωτικά,
στ’ ονειρεμένο, το αγαπημένο σώμα.
Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι. 

Κ.Π. Καβάφης 

"Billie Jean" was NOT his lover??!

Το "Billie Jean" ήταν το δεύτερο σινγκλ από το άλμπουμ Thriller του Μάικλ Τζάκσον και κυκλοφόρησε στις 2 Ιανουαρίου 1983. Έγινε τεράστια επιτυχία τόσο στην Αμερική όσο και παγκοσμίως, αφού βρέθηκε στις κορυφή των chart σε πολλές χώρες. Το βίντεο του τραγουδιού σκηνοθετήθηκε από τον Steve Baron και είναι αυτό που έσπασε το φράγμα του χρώματος στο Mtv, αφού ήταν το πρώτο βίντεο από μαύρο καλλιτέχνη που το μουσικό κανάλι δέχτηκε να παίζει τακτικά. Ο Τζάκσον κέρδισε πολλά βραβεία για το τραγούδι, συμπεριλαμβανομένων και δύο βραβείων Grammy και ενός American Music Award. 

Η πιο διάσημη ζωντανή ερμηνία το Billie Jean είναι αυτή στην 25η επέτειο της Motown, η οποία μεταδόθηκε και τηλέοπτικά. Στν παράσταση αυτή ο Μάικλ Τζάκσον παρουσίασε για πρώτη φορά το moonwalk, την διάσημη χορευτική φιγούρα του.

 lyrics

Ο Μάικλ γράφει στην αυτοβιογραφία του "Moonwalk" για το τραγούδι: Ο τίτλος του τραγουδιού παραλίγο να αλλάξει σε "Not my lover" γιατί Quincy είχε μερικές αντιρρήσεις με το "Billie Jean", που ήταν ο αρχικός μου τίτλος. Πίστευε ότι το μυαλό των ανθρώπων θα πήγαινε κατευθείαν στην Billie Jean King, την τενίστρια. 

Υπάρχει όμως ένας μύθος(?) γύρω από αυτό το τραγούδι. Ότι είναι για ένα κορίτσι που υποστήριζε ότι ο Τζάκσον ήταν ο πατέρας του παιδιού της. Ο Τζάκσον, λέγεται, ότι έγραψε το τραγούδι αυτό σε μια γυναίκα που τον καταδίωκε, γράφοντας του γράμματα για τον γιο που ήταν δικός του. Ο Τζάκσον σπάνια μίλησε για αυτή τη γυναίκα, αλλά λέγεται πως πέρασε δύσκολα όταν λάμβανε όλη αυτή την ανεπιθύμητη προσοχή με αποτέλεσμα να γίνει πιο μοναχικός. Το τραγούδι ήταν ο τρόπος του να εκφράσει τα συναισθήματά του χωρίς να την αντιμετωπίσει απευθείας.

Ο ίδιος ο Τζάκσον από τις ελάχιστες φορές που είχε μιλήσει γι' αυτό το θέμα, είχε δηλώσει: "Πολλοί με έχουν ρωτήσει για το τραγούδι αλλά η απάντηση είναι απλή. Πρόκειται για ένα κορίτσι που λέει ότι είμαι ο πατέρας του παιδιού της και εγώ λέω ότι είμαι αθώος γιατί "το παιδί δεν είναι γιος μου". Δεν υπήρξε ποτέ πραγματική Billie Jean. Το κορίτσι του τραγουδιού παριστάνει απλά όλα τα άτομα που μας έχουν παρενοχλήσει όλα αυτά τα χρόνια. Αυτού του είδους οι καταστάσεις έχουν συμβεί σε μερικούς από τους αδελφούς μου και πάντα εκπλησσόμουν. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς αυτά τα κορίτσια έλεγαν ότι έχουν το παιδί κάποιου, όταν αυτό δεν ήταν αλήθεια. Δεν μπορώ να φανταστώ το να λέει κανείς ψέματα για κάτι τέτοιο." (εγώ πάλι μπορώ, λέω εγώ, αν σκεφτεί κανείς ότι υπολογίζεται πως 3 στα 10 παιδιά μεγαλώνουν με τον "λάθος" πατέρα εν αγνοία του φυσικά, αλλά μην πλατειάσουμε γι' αυτό τώρα). 

Επίσης, σε μια συνέντευξη που έδωσε ο Μάικλ στην Ταΐλάνδη, δήλωσε για το νόημα του τραγουδιού: "Υπάρχει ένα κορίτσι που λέγεται Billie Jean, αλλά το τραγούδι δεν είναι γι' αυτή. Η Billie Jean είναι ανώνυμη. Αντιπροσωπεύει πολλά κορίτσια που περίμεναν στα παρασκήνια και έκαναν σχέσεις με κάθε συγκρότημα που ερχόταν (καλά σχέσεις το λέτε εσείς? Γιατί εμείς στο χωρίο μου το λέμε "vip part-time parking"). Και το έγραψα ύστερα από εμπειρία των αδελφών μου όταν ήμουν μικρός. Υπήρχαν πολλές Billie Jean εκεί έξω. Κάθε κορίτσι υποστήριζε ότι ο γιος της ήταν παιδί κάποιου από τους αδελφούς μου".

Ενώ ο Τζάκσον δε δίνει πολλές λεπτομέρειες για την πραγματική Billie Jean, ο παραγωγός του Quincy Jones,  δήλωσε ότι ο Τζάκσον βρήκε μια μέρα τη γυναίκα αυτή να χαλαρώνει δίπλα στην πισίνα του με μαγιό και γυαλιά ηλίου. Σύμφωνα με τον Τζόουνς, κατηγόρησε τον Τζάκσον ότι είναι ο πατέρας ενός εκ των διδύμων τέκνων της, το οποίο φάνηκε στον Τζόουνς αρκετά αστείο. Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε δηλαδή... Ο Τζόουνς είναι και αυτός που είχε δηλώσει ότι ο Τζάκσον είχε εθιστεί στα χημικά πίλινγκ γιατί δεν ήθελε να είναι μαύρος, ενώ αργότερα υποστηρίχθηκε ότι είχε λεύκη (ασθένεια του δέρματος που προκαλεί αποχρωματισμό), οπότε ή αυτός ο άνθρωπος δεν ξέρει να κρατάει το στόμα του κλειστό ή διασκέδαζε πολύ (και καλά έκανε) με το σαματά που προκαλούσε στα gossip magazines της εποχής.

Το 1984 το περιοδικό Star, με ένα δημοσίευμα, δήθεν αποκάλυπτε ότι η πραγματική Billie Jean ήταν η Theressa Gonsalves. Το περιοδικό υποστήριζε ότι το παιδί της Gonsalves, ήταν γιος του Μάικλ, πως εκείνος το αρνιόταν και γι' αυτό έγραψε το τραγούδι.

 Ποια όμως ήταν τελικά η έμπνευση πίσω απο το τραγούδι αυτο?

Η "σχέση" της Theressa με τον Μάικλ ξεκίνησε όταν εκείνη ήταν 12 χρονών. Έπαθε εμμονή μαζί του (την οποία έχει ακόμα μιας και έχει γράψει 4 βιβλία για πάρτη του) και του έγραφε καθημερινά επιστολές μέχρι που συναντήθηκαν στο Λας Βέγκας τη μέρα των 16ων γενεθλίων της. Η εμμονή συνέχισε καθώς κράτησαν επαφή από τότε και μετά.

Τελευταία φορά που βρέθηκαν ήταν τέσσερις ημέρες πριν από τη σύλληψή του για τις τρέχουσες εκείνες κατηγορίες  περί παιδικής κακοποίησης και όταν η ίδια τότε του σύστησε τον δικό της γιο γιο Mychal (το όνομά του το πήρε από τον Μάικλ). Ο Μάικλ είχε "τα παιδιά του" μαζί στη συνάντηση και ήταν πραγματικά χαρούμενος που έβλεπε ότι το γιο της Theressa! Ωστόσο, ήταν ο γιος της ο Todd που δημιούργησε τη διαμάχη πίσω από το τραγούδι. Η φιλία της με τον Μάικλ ήταν τέτοια που εμπιστεύτηκε σ 'αυτόν όλες τις πτυχές της ζωής της. Ακόμα και για τον πατέρα του Todd, ο οποίος αρνιόταν την πατρότητα. Σε αναφορά της κατάσταση της σχετικά με τον μπαμπά του μωρού της .... Ο Μάικλ έγραψε το τραγούδι Billie Jean γι 'αυτή! Όταν ξέσπασε ο σάλος σχετικά με το τραγούδι, ο Μάικλ φοβήθηκε ότι η Theressa θα είχε νευριάσει μαζί του και όταν μίλησαν της το εκμυστηρεύτηκε. Εκείνη του είπε "έλα καημένε δεν τρέχει τίποτα που με έκανες ρεντίκολο στην οικουμένη και ότι είμαι και ψεύτρα" και όλα μέλι γάλα! (ψέματα αλλά το αποτέλεσμα ήταν όντως το "όλα μέλι-γάλα"). Το περιοδικό star την εντόπισε και της ζήτησε συνέντευξη. Εκείνη πήρε τον Μάικλ για να του ζητήσει άδεια για να δώσει συνέντευξη στο περιοδικό star λέγοντας την πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι, εκείνος της είχε πει να φροντίσει να την πληρώσουν καλά γιατί έτσι κι αλλιώς θα γράψουν αυτά που εκείνοι θέλουν. Όλα αυτά σύμφωνα με τα λεγόμενα τής πάντα...

 Η ίδια αναφέρει σε συνέντευξή της:

"Ποτέ δεν προσπάθησα να έχω σεξουαλική σχέση μαζί του. Δεν ήξερα όμως και ότι επρόκειτο να γράψει αυτό το τραγούδι. Του είχα γράψει γράμματα για την τότε κατάστασή μου. Ήμουν 23 χρονών και έμπλεξα με το λάθος άντρα. Ζούσα επίσης κοντά εκείνη την εποχή κι έτσι έβλεπα τον Μάικλ από καιρό σε καιρό. Δεν αισθάνθηκα προδομένη ή οτιδήποτε άλλο όταν άκουσα το τραγούδι. Ήμουν με αυτόν τον άνθρωπο για πάνω από ένα χρόνο και τότε υποστήριζε ότι το παιδί μου δεν ήταν και δικό του. Την κατάσταση αυτή την περνούν τόσες πολλές γυναίκες, περισσότερο τώρα παρά στο παρελθόν, οπότε έχει να κάνει περισσότερο με το γενικότερο πλαίσιο παρά με μένα. Το τραγούδι του Μάικλ με έκανε να πιστέψω ότι μπορούσε να καταλάβει τι αισθανόμουν, αλλά και ότι οι γυναίκες συχνά βάζουν τους άνδρες σε αυτή την κατάσταση. Δηλαδή πήρε τη δική μου ιστορία και την αναπαρήγαγε από την αντρική σκοπιά."

Μετά το θάνατό του, η ίδια υποστηρίζει στο 3ο ή 4ο βιβλίο της "remember the time" ότι είχαν ερωτικές σχέσεις και μάλιστα ότι ήταν η πρώτη του.

  

Για να συνοψίσουμε. Στην αρχή ήταν φίλοι, μετά το 1984 το star βγάζει ότι ήταν η "Billie Jean". Εκείνη επιμένει ότι είναι αυστηρά και μόνο φίλοι. Το 2004 γράφει ένα βιβλίο για την εμμονή της με τον Μάικλ (που λέγεται "obsessions") και μετά το θάνατό του δηλώνει σε επόμενο βιβλίο της ότι είχαν ερωτικές επαφές.

Τι να λέμε τώρα.... Ο καθείς ας βγάλει τα συμπεράσματά του για το συχωρεμένο και την εμμονική συγγραφέα.

 Το τραγούδι πάντως έγραψε τη δική του ιστορία και πολύ καλά έκανε...!

Πράγματα που θα 'θελα να μου έλεγα όταν ήμουνα 16...

1. Οι περισσότεροι άνθρωποι, δρουν ιδιοτελώς.

Δυστυχώς για τους υπόλοιπους, ευτυχώς για τους ίδιους. Η ανιδιοτέλεια "κοστίζει" και δεν έχουν όλοι τα αποθέματα για να την εξασκήσουν... Έχε αυτό στο μυαλό σου και πορεύσου όπως αντέχει η συνείδησή σου. Να ξέρεις πάντως πως μια πράξη καλοσύνης σε κάνει να αισθάνεσαι καλά ακόμα κι όταν δεν είσαι εσύ ο δέκτης. Είναι αλήθεια ότι έχουμε τέτοια εγκεφαλική συνδεσμολογία που μια πράξη καλοσύνης προκαλεί την έκκριση ακριβώς των ίδιων ορμονών όπως εάν ήμασταν οι δέκτες. Επίσης είναι και "κολλητική" όπως και οι περισσότερες πράξεις των γύρω μας. Επιστημονική τεκμηρίωση θα διαβάσεις σε καμιά δεκαριά χρόνια γιατί ακόμα δεν έχεις πάει πανεπιστήμιο καν... Τώρα πίστεψε αυτό που σου λέω και μην περιμένεις καλό από κανένα. Κάνε το εσύ και θα δεις πως θα είσαι διπλά κερδισμένη! Και εσύ θα νιώθεις καλά και οι γύρω σου θα γίνουν μια λίγο καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους (λίγο είπαμε, μην τρελαίνεσαι!). 

2. Τα γεγονότα είναι πιο σημαντικά από τα συναισθήματα.

Μπλεκόμαστε πολύ με αυτά τα συναισθηματικά εμείς οι γυναίκες. Τα πράγματα είναι απλά όμως. Κρίνε από αυτά που βλέπεις κι όχι από αυτά που θες να δεις. Η γνώση των γεγονότων και η διεξαγωγή συμπερασμάτων μέσα από το φίλτρο της λογικής μπορεί να πονέσει αλλά δε θα σε προδώσει ποτέ.

3. Η ζωή δεν είναι δίκαιη. In fact, θα εκπλαγείς από το πόσο άδικη είναι. 

Οι μαλακίες πληρώνονται, σύμφωνοι. Ξέρεις πόσες φορές όμως θα πάθεις (εκ του μηδενός) καραμπινάτη οσφιοκαμψία και θα αναρωτηθείς σοβαρά "Τι έγινε ρε παιδιά?! Εγώ τι έκανα λάθος?". Ξέρεις κάτι? Οχτώ στις δέκα φορές η απάντηση θα είναι "τίποτα".



 

4. Δεν είναι αλήθεια πως μπορείς να κάνεις ΌΤΙ θελήσεις.

Όχι δεν είναι. Το μοναδικό σου όριο δεν είναι ο ουρανός, κουκλίτσα. Η βούληση και η αποτελεσματικότητα είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Δεν είναι ηττοπάθεια να στοχεύεις λίγο ψηλότερα από σένα και όχι στην κορυφή.

 

 

5. Μη βιαστείς να κρίνεις θετικά έναν άνθρωπο επειδή φέρθηκε καλά σε σένα. Κρίνε τον από τη συμπεριφορά του σε οτιδήποτε άλλο but you ( βλέπε Νο1 ). 

Θέλεις να έχει επαφές με κάποιον που αναγνωρίζεις ότι δεν φέρεται σωστά?! Δεν πιστεύω... Άσε που και η μουνοπανίαση είναι το ίδιο κολλητική με την καλοσύνη. ΔΙΑΛΕΓΕ τις παρέες σου!!!

7. Δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από έναν ηλίθιο.

Κι αυτό γιατί από τον κακό άνθρωπο, ξέρεις τι να προσέχεις. Ενώ ο ηλίθιος μπορεί να σου κάνει από τη μεγαλύτερη ευεργεσία μέχρι να σου καταστρέψει τη ζωή, χωρίς να το καταλάβει. Κι αυτό δεν είναι ένα ρίσκο που θες να πάρεις.

8. Ποτέ μην υποτιμάς την ηλιθιότητα της κοινής γνώμης.

Μη σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι! Βάλε τα κάτω, μέτρα τα, μείνε ανοιχτή σε διαφορετικές απόψεις (γιατί δεν τα ξέρεις κι όλα δηλαδή, μη μεγαλοπιάνεσαι) και βγάλε τα δικά σου συμπεράσματα. Μην προβατοποιηθείς ποτέ πριν αποκτήσεις δική σου και ξεκάθαρη άποψη.

9. Η γνώση είναι υπέροχη.

Διάβαζε, μάθαινε, συνδίαζε! Η γνώση είναι αστείρευτη και τα ενδιαφέροντα πράγματα ατέλειωτα!

10. Οι περιστάσεις δεν κάνουν τον άνθρωπο ούτε δυνατό, ούτε αδύναμο. Απλά δείχνουν τι πραγματικά είναι.

Σπουδαίο κριτήριο χαρακτήρων. Θα καταλάβεις εν καιρώ...

11. Η ευτυχία δεν είναι μια στατική κατάσταση. Είναι σκόρπιες στιγμές.  
Μην ψάχνεις το θησαυρό στην άκρη του ουράνιου τόξου... Εκτός από το ότι δεν υπάρχει, με το ψάξιμο χάνεις την υπέροχη θέαση και είναι κρίμα. 

12. Δε γίνεται να είσαι αρεστός σε όλους.

Αυτό στα 16 σου αγαπητέ εαυτέ, το ξέρεις ήδη. Άρα μη στεναχωριέσαι εάν δεν αρέσεις σε λίγους (?), μερικούς (?) ή αρκετούς. Μητέρα Τερέζα δεν είσαι και ούτε πρόκειται να γίνεις. Πρώτον γιατί μητέρα δεν είσαι και δεύτερον γιατί δε σε λένε Τερέζα. Προσπάθησε μόνο να μην πληγώσεις κανέναν εσκεμμένα και να ζητάς συγνώμη όποτε συνειδητοποιείς τα λάθη σου.

13. Μην περιμένεις να πάρεις ώστε να δώσεις, ούτε να πάρεις επειδή έδωσες. 

Δίνε γιατί θες να δώσεις, χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση. Έτσι στις σπάνιες περιπτώσεις που θα λάβεις... Χ Α   Surpise!

14. Δε γίνεται να τα κάνεις όλα. Άσε κάτι ”στην απ’ έξω”.

Εκείνος που επιλέγει όλους τους δρόμους, κινδυνεύει να μην ακολουθήσει κανένα. Δυστυχώς ο χρόνος είναι λίγος και η ζωή ακόμα μικρότερη για μπορέσουμε να κάνουμε όλα αυτά που θέλουμε στο επίπεδο που θέλουμε. Άρα βάλε προτεραιότητες και ξεκίνα! Ότι φάμε, ότι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κώλος μας!

15. Μάθαινε "πηγαίνοντας".

Μην περιμένεις να είσαι έτοιμη για κάτι πριν το κάνεις γιατί έτσι δε θα κάνεις τίποτα μιας και έτοιμη δε θα νιώσεις ποτέ (σε ξέρω). Βουρ στο ψητό και μέσα από τα λάθη μαθαίνεις καλύτερα. Αρκεί να έχεις το μυαλό να τα αντιληφθείς ε? 

 

16. Άντρες

Οι άντρες έχουν τόσες διαφορές μεταξύ τους όσες σου χρειάζονται για να αναζητήσεις τον επόμενο και τόσες ομοιότητες όσες σου χρειάζονται για να παραμείνεις στον παλιό. Να ξεχωρίζεις τις διαφορές και τις ομοιότητες στον καθένα και τότε τα πράγματα θα είναι απλούστερα!

17. Τίποτα, μα τίποτα (μέχρι τα 34 σου τουλάχιστον) δε θα σου χαριστεί. 

Για οτιδήποτε θα χρειαστεί να παλέψεις, όπως και ο περισσότερος κόσμος δηλαδή, μη βιαστείς να θυματοποιηθείς...

Τα γεγονότα φίλοι μου... τα γεγονότα!

Καμιά φορά ο άνθρωπος θέλει να είναι βλάκας, όταν αυτό του επιτρέπει να κάνει πράγματα που η εξυπνάδα του το απαγορεύει. 

John Steinbeck

Eιδικά Kατσαριδο-φοβούμενη!

Η "ειδική φοβία" αναφέρεται κυρίως στις φοβικές αντιδράσεις που είναι δυσανάλογες του φοβικού ερεθίσματος, το οποίο συνήθως είναι αβλαβές και ακίνδυνο. Τα άτομα που πάσχουν από ειδική φοβία συνήθως συνειδητοποιούν ότι ο φόβος τους είναι παράλογος ή σημαντικά μεγαλύτερος από το φόβο άλλων ατόμων για το ίδιο φοβικό αντικείμενο.

Αυτό το οποίο φοβάται το άτομο μπορεί εν δυνάμει να είναι και κακό για την υγεία του, ωστόσο ακόμη και όταν το άτομο βρίσκεται σε ασφαλές περιβάλλον συνεχίζει να παρουσιάζει φοβικές αντιδράσεις. Όσο πιο έντονο ή πρόσφατο είναι το φοβικό αντικείμενο, τόσο πιο έντονη είναι και η αντίδραση. 

Οι ειδικές φοβίες μπορούν αποτελεσματικά να αντιμετωπιστούν με τη γνωσιακή- συμπεριφορική θεραπεία. Οι γνωσιακές τεχνικές αποσκοπούν περισσότερο στην αμφισβήτηση των δυσλειτουργικών πεποιθήσεων που επικρατούν στην σκέψη των πασχόντων, ενώ οι συμπεριφορικές τεχνικές στο 'σπάσιμο' της αποφευκτικής συμπεριφοράς.

Ε λοιπόν, ΨΕΜΑΤΑ λένε!

Το παραδέχομαι! Είμαι από αυτές. Δηλαδή... επειδή έχω αποφασίσει να πω αλήθειες σήμερα και να ξεφτιλιστώ εντελώς βιολόγος άνθρωπος (και ντροπή μου), δεν είμαι ακριβώς «από αυτές»… Είμαι από τις επίπεδα (μεγέθους παγόβουνου) χειρότερη "από αυτές"! Ντροπή μου ρε παιδιά, ναι ξέρω!

Οι γνωσιακές τεχνικές δεν έπιασαν στην περίπτωσή μου με την κατσαριδοφοβία! Έχω μάθει τα πάντα για τις κατσαρίδες (στο πανεπιστήμιο είχαμε εντομολογία). Ανήκουν στην τάξη Blattodea που χρονολογείται από απολιθώματα εώς και 300 εκατομμύρια χρόνια πριν. Ξέρω επίσης ότι υπάρχουν 3500 είδη ανά τον κόσμο, στην Ευρώπη 150 και στην Ελλάδα 20. Σιχαίνονται τη μυρωδιά του αγγουριού (πραγματικό γεγονός) και λατρεύουν τα γεμιστά (φανταστικό γεγονός). Άρα καλοκαίρι τρώτε άφοβα χωριάτικη! (εντάξει σταματάω!). Ξέρω επίσης ότι αυτό με την πυρηνική καταστροφή είναι μύθος. Απλά αντέχουν μεγαλύτερες ποσότητες ραδιενέργειας από τους ανθρώπους, αλλά αυτό ισχύει για όλα τα έντομα. Που βοηθάει αυτή η γνώση θα μου πείτε, και θα έχετε και δίκιο, αλλά αν είναι να μάθουμε κάτι να το μάθουμε από την αρχή και σωστά.

Είναι τυπικά βαδιστικά έντομα με κάποιες εξαιρέσεις αεροπορικών εκδόσεων μεγέθους ντακότας (όχι το αεροσκάφος, τη πολιτεία!). Μετακινούνται με μεγάλη ταχύτητα και έχουν την ικανότητα να αυξομειώνουν το πάχος τους ανάλογα τις συνθήκες. Ρουφάνε την κοιλιά τους, εν ολίγοις και περνάνε από παντού! Να τα κατάφερναν τόσο καλά και οι άνθρωποι... με 5 νούμερα μικρότερα παντελόνια θα κυκλοφορούσα!

Όσο περνούν τα χρόνια, οι κατσαρίδες πολλαπλασιάζονται με ρυθμό μεγαλύτερο κι απο τότε με τα ψωμιά και τα ψάρια στο γαμησιάτικο γλέντι στην Κανά! Τώρα που το καλοσκέφτομαι, αν υποψιαστώ ότι έχει βάλει κι εκεί το χεράκι του ο Ανύπαρκτος, είμαι ικανή να πιστέψω μόνο και μόνο για να ζω με την ελπίδα ότι όταν πεθάνω θα τον δω και θα τον φτύσω κατάμουτρα για τη μαλακία που έκανε! Επιστημονικά πάντως (για να γυρίσουμε και στο θέμα μας), τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση του αριθμού τους, λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας, καθώς τα εν λόγω σιχάματα ενδημούν στους πάνω από 14° C. Από Απρίλη μέχρι Οκτώβρη δηλαδή στην Ελλάδα, έτσι για να μαζοχιστώ λίγο ακόμα!!!

Προφανώς και δε σχετίζονται όλα τα είδη με απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής. Αυτά που βρίσκονται στις πόλεις είναι: 

• Η μέχρι 1cm καφέ γερμανική (Blatella germanica), 
• η μέχρι 4cm πιο σκουρόχρωμη καφέ (τι γράφω μεσημεριάτικο!) αμερικάνικη (Periplaneta americana). Αυτή βγαίνει με τις μεγάλες θερμοκρασίες (άνω των 26° C)  
• και μια 2,5cm περίπου και μαύρη ασιατική που δε θυμάμαι πως λέγεται και αποφεύγω να το googl-άρω γιατί θα έχει και φωτογραφίες και θα κάνω εμετό!  

Οι "πρωτευουσιάνες" λοιπόν, ενδέχεται να μεταδώσουν ασθένειες, όπως σαλμονέλα, δυσεντερία, τύφο, διάρροια, πολιομυελίτιδα και γαστρεντερίτιδα. Επίσης πολύ συχνά είναι υπεύθυνες για αναπνευστικά προβλήματα. Οι κατσαρίδες απορρίπτουν το δέρμα τους τακτικά σε όλη τη διάρκεια του κύκλου της ζωής τους. Σα να λέμε κάνουν απολέπιση. Το απορριμμένο δέρμα μεταφέρεται μέσω του αέρα και μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ασθματικές αντιδράσεις, ιδιαίτερα σε ευπαθείς ομάδες πληθυσμού όπως στα παιδιά, τους ηλικιωμένους και τους ανθρώπους με βρογχικές ασθένειες. Δεν μπορεί να είναι οι ασθένειες ο λόγος της φοβίας μου όμως, γιατί τότε και με τα ποντίκια θα πάθαινα κρίση πανικού, πράγμα το οποίο δε συμβαίνει.

Άρα τι?

Μήπως με φόβισαν όταν ήμουν μικρή? Μπααα... όλοι στην οικογένεια, δεινοί κατσαριδο-αντεροβγάλτες και εγώ η μόνη που ούρλιαζα από Μάη (βία Ιούνη) μέχρι Σεπτέμβρη. Κήπος γαρ στην πίσω πλευρά του σπιτιού και αυλή γεμάτη λουλούδια στην μπροστά (καλά έτσι όπως το'πα τώρα ένιωσα ότι μεγάλωσα σε έπαυλη στον... Μπίθουλα).

Άρα τι?

Μήπως κάποια παιδική τραυματική εμπειρία? Μπααα... ΠΟΤΕ στη ζωή μου δεν έχω δει κατσαρίδα και δεν έχω ουρλιάξει (έστω και από μέσα μου). Και καλά όταν ήμουνα μικρή. Τώρα, τόσων χρονών γαϊδούρα (Τι πόσο "τόσων"? Όσων!!) είναι και εξευτελιστικό να ουρλιάζω σαν τη χοντρή της όπερας (με πολύποδα στις φωνητικές χορδές) κάθε φορά που βλέπω κατσαρίδα!

Άρα τι?

Μήπως εξηγείται με την μετενσάρκωση και σε κάποια προηγούμενη ζωή με είχαν βασανίσει με κατσαρίδες μέχρι θανάτου και το κουβαλάω ακόμα? Μπααα... Ακόμα και να ίσχυε αυτό, εγώ πιστεύω στη μετε...τίποτα, όποτε ακυρώνεται αυτόματα αυτή η εκδοχή.

ΆΡΑ ΤΙ?

Τίποτα καλέ! Καθαρή κι αστείρευτη τρελαμάρα! Και χειροτερεύει μάλιστα...

Έκανα το λάθος και εξιστορούσα σε μια παρέα, όταν μικρή έπιανα τζιτζίκια και τα κρατούσα στη χούφτα μου να τα ακούω και μου είπαν "καλά αφού έχεις τόση καλή σχέση με τα υπόλοιπα έντομα, δε δικαιολογείται να φοβάσαι τόσο τις κατσαρίδες".

Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που δεν κουφαινόμουν επί τόπου και μετά να τυφλωνόμουν κιόλας μην τυχόν και προλάβω να διαβάσω τα χείλια!

...Τώρα έχω γενικευμένη εντομοφοβία σε έντομα μεγέθους χρυσόμυγας και άνω!

 ΚΑΛΟ Ε?

Ε, δεν επιτρέπεται, μορφωμένος άνθρωπος! Αλλά και τι να κάνω? 

Το μόνο που έχω καταφέρει είναι όταν βλέπω κατσαρίδα και είμαι σε δημόσιο χώρο να είμαι όσο το δυνατόν πιο συγκρατημένη και να μη βγάζω άχνα, απλά να σηκώνομαι και να τρέχω προς αντίθετη κατεύθυνση (σαν την τρελή ναι!). Η ένταση της αντίδρασης βέβαια είναι αντιστρόφως ανάλογη με την απόσταση που εντοπίζω την κατσαρίδα. Αν όπως πέρυσι, εκεί που στεκόμαι στο πεζοδρόμιο για να περάσω απέναντι, πετάξει μία στο παντελόνι μου, τότε δε θα υπολογίσω (όπως και δεν υπολόγισα) τίποτα! Θα πεταχτώ στο δρόμο χορεύοντας το χορό του μυρμιγκοφάγου και αν ακαριαία δε με περάσει από πάνω το λεωφορείο της γραμμής (όπως στο τέλος του "βλέπω το θάνατό σου Νο1") τότε θα ουρλιάξω προς πάσα κατεύθυνση "Πάρτε το από πάνω μου". 

Εάν είμαι σε ιδιωτικό χώρο και συγκεκριμένα μόνη μου σπίτι, έχω βρει τις άκρες μου! Τρέχω, βουτάω μια γάτα στην κάθε μασχάλη και τις πετάω μία μία κοντά στην κατσαρίδα, να τη δουν και να την εξολοθρεύσουν! Τις έχω εκπαιδεύσει ανάλογα...

Εάν είμαι σε ιδιωτικό χώρο αλλά όχι σπίτι μου, τότε αποκλείεται να είμαι σε ξένο σπίτι μόνη μου, οπότε αφήνω την ψυχική μου ισορροπία στα χέρια του κάθε παρευρισκόμενου.

Ε... και ρωτώ τώρα...

Επιτρέπεται μορφωμένος άνθρωπος τέτοια καραγκιοζιλίκια?

Επιτρέπεται να σημειώνω την ημερομηνία που βλέπω πρώτη φορά κατσαρίδα κάθε χρονιά και μετά τον απαραίτητο και πάντα ίδιο σχολιασμό "νωρίς βγήκανε φέτος", τότε να σημάνει το καλοκαίρι για μένα?

Δεν επιτρέπεται! Αλλά και τι να κάνω?

Τα χημικά εντομοαπωθητικά είναι εν πρώτοις 100% αποτελεσματικά αλλά αποδεικνύονται ανίσχυρα σε βάθος χρόνου γιατί οι κατσαρίδες «εθίζονται» στα χημικά συστατικά, με συνέπεια να γίνεται πολυμορφισμός στον γονότυπό τους και να αποκτούν ανοσία. Παθαίνουν σα να λέμε μετάλλαξη και δεν καταλαβαίνουν το Χριστό τους και την Παναγία τους!!!

Αλλά και τι να κάνω?

Φέτος, όπως και πέρυσι, δε θα σκεφτώ ούτε το περιβάλλον (ντρέπομαι που το λέω, αλλά δε μπορώ να πω και ψέματα), ούτε τα κατοικίδια μου, ούτε τα φυτά μου, βρε ούτε κι εμένα την ίδια δε θα σκεφτώ. Θα ψεκάσω κάθε ζωντανό οργανισμό που κατοικεί μαζί μου σ' αυτό το σπίτι, από πάνω μέχρι κάτω με βαρύ κι ασήκωτο κατσαριδο-εντομο-φυτο-ζουζουνο-φαρμακο-κτόνο!

Καλό μου καλοκαίρι λοιπόν! 

(για μένα σήμανε πριν 3 μέρες if you know what I mean...)

Tip: 
Ένα αποτελεσματικότατo άμεσο όπλο κατά των κατσαρίδων (εάν το εντομοκτόνο σας φράζει τα πνευμόνια όπως εμένα) είναι η λακ! Δική μου ανακάλυψη βιολογικής βάσης (όχι η λακ, η ιδέα). Οι κατσαρίδες, όπως όλα τα έντομα, αναπνέουν από πόρους του εξωσκελετού τους, που λέγονται φυσητήρες. Προκειμένου λοιπόν να τις ψεκάζουμε δηλητήριο και να ψοφάμε κι εμείς μαζί, γιατί να μην φράξουμε τους πόρους αυτούς και να πεθάνουν από ασφυξία? 

Αυτό το καταφέρνει η λακ μιας και κολλάει στους πόρους και τους φράζει. Επί προσθέτως, κολλάνε και τα φτερά τους και δεν παίζει να πετάξουν με τίποτα, όπως κάνουν μερικές αρκετά θρασύτατες! Αλλά προσοχή! Θέλει αρκετή λακ και από σχετικά κοντά. Να μην ξεχάσετε επίσης να είναι για δυνατό κράτημα, και της κάνεις ένα μαλλί... 

...Μι-Ζαν-Μπλι!

Μποουυυ χα χαααα