Το σύνδρομο του Χαχανούλη

Κάπως έτσι ξεκινάει το κατά τα άλλα συμπαθές στρουμφάκι, που με διάθεση πάντα θετική αλλά άκρως εγωιστική (να τα λέμε αυτά), προσφέρει δώρα φορώντας το πιο αθώο του χαμόγελο που σε καμία περίπτωση δεν προοιωνίζει το τι θα συμβεί μετά. Κι όταν το κάθε ανύποπτο και χαρούμενο για την ευχάριστη αυτή έκπληξη ομοειδές του, ανοίξει το «πακέτο» για να βρει το δώρο του, αντ’ αυτού...ΚΑΜΠΟΥΜ! Σκάει στα μούτρα του.
 
Αυτό λοιπόν, τα παιδάκια το βλέπουν και γελάνε (και πολύ καλά κάνουν μιας και το ξάφνιασμα του εγκεφάλου είναι ένας από τους τρόπους για να προκαλέσεις γέλιο). Εγώ όμως ως παιδί με πολλές εσωτερικές αναζητήσεις (ναι αμέ, από τότε τις είχα), το πήγα λίγο παραπέρα. Είναι αστείο, σύμφωνοι. Αλλά... είναι το ίδιο αστείο και γι' αυτόν που σκάσει στα μούτρα του το φαρσοκωμικό μπουρλότο?

Κι έτσι, διδάχτηκα από τα στρουμφάκια (διάβασον, διάβασον), αρχικά να είμαι επιφυλακτική με τις εκπλήξεις γενικότερα (παιδί ήμουν, το γενίκευσα) αλλά και από την άλλη να μη μου φαίνεται αστείο το πάθημα κανενός, ούτε καν σε καρτούν (σύνολο γενικεύσεων σημειώσατε 2). Έτσι κόντρα στο ρεύμα των 5χρονων των αρχών της δεκαετίας του ογδόντα (κάντε τους υπολογισμούς σας), δε μου φαινόταν καθόλου αστείο ένα τσουρουφλισμένο και απορημένο στρουμφάκι.
[*Στη εφηβεία μου βέβαια, άλλαξα δραματικά γούστα στα καρτούν και από τότε κρυφός μου πόθος είναι το Μπιμπ-μπιμπ να γίνει ένα πεντανόστιμο γέυμα για το Κογιότ (έχω σκεφτεί μέχρι και προτάσεις για συνταγές) και βεβαίως ο Σιλβέστερ να μην φάει τον Τουίτι (τι να φάει κι από δαύτο, όλο κεφάλι είναι) αλλά να το μασήσει καλά και μετά να το φτύσει στα μούτρα του σκύλου.]

Μεγαλώνοντας λοιπόν, δεν τα πήγα και καλύτερα με τις εκπλήξεις. Τουτέστιν, δεν είναι και η καλύτερή μου. Και όχι γιατί φοβάμαι πως θα σκάσει στα μούτρα μου το λαχταριστό δωράκι και θα τσουρουφλιστώ κι εγώ (αν και μεταφορικά μιλώντας έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές κι αυτό), αλλά από δική μου ιδιοτροπία μάλλον (γιατί η θεωρία με τα στρουμφάκια παραμένει επιστημονικώς ανεπιβεβαίωτη).

Έτσι, πάντα η πρώτη μου επιλογή είναι να γνωρίζω. Εάν γνωρίζω τότε έχω και την επιλογή να αρνηθώ και να γλιτώσω (αν δεν μου αρέσει, δεν έχω όρεξη κτλ.) ή να δεχτώ με χαρά και ανυπομονησία (εάν μου φαίνεται ωραία ιδέα) και τέλος πάντων να έχω κι εγώ τις επιλογές μου. Δε μου αρέσει να μην έχω επιλογές και δυστυχώς στις εκπλήξεις, δεν υπάρχουν επιλογές. Καλή ή κακή, σκάει στα μούτρα σου έτσι κι αλλιώς. Επίσης, γνωρίζοντας τι συμβαίνει μπορώ να χειριστώ την κατάσταση καλύτερα. Στις εκπλήξεις δεν αντιδρώ καλά. Από κεκτημένη ταχύτητα, και ακόμα κι αν δεν υπάρχει κανένας προφανής λόγος, για μερικά λεπτά αισθάνομαι άβολα.

Στην επικοινωνία μου με άλλους ανθρώπους βέβαια, αν και έχω κάνει κι εγώ εκπλήξεις σε άλλους (είναι μια πολύ πολύ ωραία διαδικασία, το ομολογώ), πρέπει ή να είμαι 100% σίγουρη ότι θα αρέσει η έκπληξή μου ή εναλλακτικά πάντα με χαρά παίρνω μέρος σε εκπλήξεις που έχουν αποφασίσει άλλοι για άλλους. Έτσι, αν αρχίσει να μπινελικώνει αυτός στον οποίο έχει γίνει η έκπληξη (το έχω ζήσει και αυτό!), να μη έχω τουλάχιστον την ευθύνη (γιατί το πιο πιθανό είναι να του δώσω δίκιο για τα μπινελίκια). Πέραν των δυο αυτών περιπτώσεων, δυστυχώς πολύ φοβάμαι πως είμαι ένας πολύ πολύ πεζός άνθρωπος και αρχίζω τις ερωτήσεις ακόμα και για πιο απλά. "Θες να φύγουμε το Σ/Κ και όπου μας  βγάλει?", "Να περάσω να σε πάρω να πάμε έξω?" "Να έρθω να σε δω σήμερα?" και άλλα τέτοια ευγενικά και διακριτικά μεν, αλλά απελπιστικά πεζά δε.

Στην ψυχολογία το ονομάζουν φόβο για το απροσδόκητο που μεταφράζεται ως ανάγκη για δομή και τάξη. Εγώ δεν συμφωνώ. Δεν έχω φόβο για το απροσδόκητο, αρκεί να έχω συμφωνήσει εκ των προτέρων κι εγώ ότι θέλω να το ζήσω (για δομή και τάξη δε ούτε που το συζητάω, όσοι έχουν δει το σπίτι μου καταλαβαίνουν). 

Γι' αυτό κι εγώ λοιπόν το ονομάζω σύνδρομο του Χαχανούλη που μεταφράζεται ως ανάγκη να μην αποφασίζουν άλλοι για μένα, αλλά ούτε κι εγώ για λογαριασμό άλλων. Δηλαδή ανάγκη για ηρεμία γενικότερα. 

Δυο προβλήματα για κάθε λύση.

Κάθε λύση έχει και από δύο προβλήματα:
1/ αυτό το οποίο είναι και το αίτιο για την ύπαρξη της λύσης (δεν παίρνει κανείς παυσίπονο εάν δεν πονάει) και
2/ η εξέυρεση λύσης είναι από μόνη της ένα θέμα/πρόβλημα (καταναλώνουμε χρόνο και ενέργεια πχ.).

 

Σε όλους μας έχουν συμβεί απροσδόκητα άσχημα πράγματα. Προβλήματα υγείας, οικονομικά, ψυχολογικά, προσωπικά, επαγγελματικά, οικογενειακά (χρειάζεται να συνεχίσω?). Είτε πραγματικά απροσδόκητα, είτε απροσδόκητα μόνο για εμάς (γιατί αν ρωτούσαμε τους υπόλοιπους θα μας έλεγαν ότι την έβλεπαν να έρχεται η "μετωπική" με την πραγματικότητα). Και όλοι μας πασχίζουμε να μάθουμε τα "γιατί" και τα "πως" μπας και καταλάβουμε τι σκατά συνέβη και χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας ή καταλήξαμε όπως καταλήξαμε.

Τότε είναι που συνήθως ψάχνουμε για λύση. Άρα αναζητούμε μια δεύτερη γνώμη από φίλους ή πάμε σε ένα γιατρό (εάν το πρόβλημα είναι υγείας) ή μιλάμε με τον υπαίτιο του προβλήματος ή πέφτουμε σε περισυλλογή μέχρι εξαντλήσεως. Μερικές φορές οι απαντήσεις που προκύπτουν, επιβεβαιώνουν τους χειρότερους φόβους μας. Άλλες φορές πάλι, μπορούν να ρίξουν λίγο φως στο πρόβλημα και να καταφέρουμε να δούμε λίγο πιο καθαρά τα πράγματα. Ίσως και με τελείως διαφορετικό τρόπο. Τελικά, αφού όλες οι απόψεις έχουν ακουστεί και έχει ληφθεί υπ' όψη κάθε γνωμοδότηση, αν είμαστε τυχεροί και ενδελεχείς στις ερωτοαπαντήσεις, ανακαλύπτουμε αυτό που ψάχναμε. Την αλήθεια. Αλλά και πάλι, δεν τελειώνει τίποτα μόνο με την αλήθεια. Απλά αρχίζει καινούργιος γύρος ερωτήσεων.

Όσο χοντρόπετσοι και να είμαστε, υπάρχουν χιλιάδες απολήξεις μέσα μας ανοιχτές και εκτεθειμένες στον έξω κόσμο παρόλο που είναι καλά προστατευμένες μέσα στο σώμα μας. Και γι' αυτόν τον πόνο, οι ιατρικές λύσεις δεν λύνουν το πρόβλημα. Κι οι απολήξεις αυτές μας κάνουν να νιώθουμε. Όσο κι αν προσπαθούμε να μην αισθανόμαστε, συμβαίνει να είναι αναπόφευκτο. Μερικές φορές μάλιστα είναι και το μόνο που μένει να κάνουμε. Να νιώθουμε. 

Άρα συνοψίζουμε: Υπογλώσσια για την πίεση, αντιβιοτικά για τις βακτηριακές λοιμώξεις, παυσίπονα για τον πόνο, γύψος για τα σπασίματα. Για οτιδήποτε άλλο όμως, πρακτικά είμαστε μόνοι μας... 

Kinky Sex Makes the World Go 'Round

"Greetings:This is the Secretary of War at the State Department of the United States.
We have a problem.
The companies want something done about this sluggish world economic situation.
Profits have been running a little thin lately and we need to stimulate some growth.
Now we know there's an alarmingly high number of young people roaming around in your country with nothing to do but stir up trouble for the police and damage private property.
It doesn't look like they'll ever get a job.
It's about time we did something constructive with these people.
We've got thousands of 'em here too. 

They're crawling all over.
The companies think it's time we all sit down, have a serious get-together and start another war.
The President?
He loves the idea! All those missiles streaming overhead to and fro...Napalm.
People running down the road, skin on fire.
The Soviets seem up for it: The Kremlin's been itching for the real thing for years.
Hell, Afghanistan's no fun.
So whadya say?
We don't even have to win this war.
We just want to cut down on some of this excess population
Now look. Just start up a draft; draft as many of those people as you can.
We'll call up every last youngster we can get our hands on, hand 'em some speed, give 'em an hour or two to learn how to use an automatic rifle and send 'em on their way.
Libya? El Salvador? How 'bout Northern Ireland? Or a "moderately repressive regime" in South America?
We'll just cook up a good Soviet threat story in the Middle East-we need that oil.
We had Libya all ready to go and Colonel Khadafy's hit squad didn't even show up. 

I tell ya...That man is unreliable.
The Kremlin had their fingers on the button just like we did for that one.
Now just think for a minute-We can make this war so big-so BIG.
The more people we kill in this war, the more the economy will prosper
We can get rid of practically everybody on your dole queue if we plan this right.
Take every loafer on welfare right off our computer rolls.
Now don't worry about demonstrations-just pump up your drug supply.
So many people have hooked themselves on heroin and amphetamines since we took over, it's just like Vietnam.
We had everybody so busy with LSD they never got too strong.
Kept the war functioning just fine.
It's easy.
We've got our college kids so interested in beer they don't even care if we start manufacturing germ bombs again.
Put a nuclear stockpile in their back yard, they wouldn't even know what it looked like.
So how 'bout it? Look-War is money.
The arms manufacturers tell me unless we get our bomb factories up to full production the whole economy is going to collapse.
The Soviets are in the same boat.
We all agree the time has come for the big one, so whadya say?!?
 That's excellent. We knew you'd agree
The companies will be very pleased."

Το συγκρότημα Dead Kennedys είναι ένα συγκρότημα που δημιουργήθηκε στο San Francisco το 1978 και ήταν ένα από τα πρώτα αμερικανικά hardcore πανκ συγκροτήματα που έγινε μέρος του πανκ κινήματος στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα και είχε τόσο μεγάλο αντίκτυπο στη Μεγάλη Βρετανία. 

Το τραγούδι "Kinky sex Makes the World Go 'Round" κυκλοφόρησε το 1987 με το allbum Give Me Convenience or Give Me Death. Ο διάλογος υποτίθεται ότι είναι μεταξύ του Ρήγκαν και της Θάτσερ που κανονίζουν τηλεφωνικά το ξεκίνημα του τρίτου παγκοσμίου πολέμου με τη Θάτσερ να βογκάει από ηδονή κάθε φορά που αναφέρεται μια θηριωδία.

Το τραγούδι, κατά τη διάρκεια των ζωντανών εμφανίσεων του συγκροτήματος με τους Melvins στην εποχή 9/11-Αφγανιστάν-Ιράκ, ο Jello στο στίχο "Λοιπόν, τι είναι δέκα εκατομμύρια νεκροί, αν είναι να κρατήσουμε έξω τους Ρώσους;" αντικατέστησε το "Ρώσους" με το "μουσουλμάνους".

Το τραγούδι που ακούγεται στο backround είναι το "Bleed for me" το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1982 στο album τους Alternative Tentacles. Η μουσική του "Βleed for me" είναι σκληρή και εκφοβιστική, οι στίχοι περιγράφουν απαγωγές και βασανιστήρια που πραγματοποιούνται από μια μυστική αστυνομία (προφανώς την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών). Ακολουθεί μια γέφυρα και τότε η μουσική γίνεται σχεδόν χαρούμενη και για όσο οι στίχοι περιγράφουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική που χρησιμοποιεί δολοφονικές δικτατορίες για να εξασφαλίσει οικονομικές παραχωρήσεις που ευνοούν τις αμερικανικές εταιρείες.

Το "Kinky Sex Makes the World Go 'Round" είναι σαφώς επηρεασμένο από το "Thatchergate tape" των Crass. Οι Crass ήταν ένα βρετανικό αναρχοπάνκ συγκρότημα που δημιουργήθηκε το 1977 στο Έσσεξ. Τα μέλη του συγκροτήματος δεν ήταν και φανατικά σταθερά, αλλά λέγεται ότι ήταν 9-10. Γενικά ήταν μια ομάδα καλλιτεχνών, ακτιβιστών, συγγραφέων, σκηνοθετών και μουσικών που ενώθηκαν χρησιμοποιώντας το πανκ ως μια ανθεκτική πολιτιστική μορφή για την προώθηση του αναρχισμού ως πολιτική ιδεολογία και έναν τρόπο ζωής ως κίνημα αντίστασης. Ενώ τα άλλα πανκ συγκροτήματα ήταν "αναρχικά" για το σοκ και τη μόδα της εποχής, ο αναρχισμός ήταν τρόπος ζωής για τους Crass.
 
Ενώ οι Sex Pistols και οι Clash πούλησαν την "ψυχή" τους σε μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες, οι Crass έμειναν πιστοί στα αντι-εταιρικά ιδανικά τους (παρά την πώληση 1,5 εκατομμυρίων δίσκων, χωρίς τη βοήθεια των μέσων μαζικής ενημέρωσης). Οι στίχοι τους, προειδοποιούν για τον καταναλωτισμό, τον κορπορατισμό, τον ρατσισμό και την παγκοσμιοποίηση. Σχημάτισαν ένα rock and roll κίνημα αντίστασης ενάντια στις υπερβολές του πολιτισμού χρησιμοποιώντας επιθετικό ήχο και εικόνα για να δείξουν τη πασιφιστική τους ιδεολογία.

Το Thatchergate tape λοιπόν είναι ένα κατασκευασμένο ηχητικό κολάζ που δημιουργήθηκε από τον μπασίστα των Crass, Peter Wright (γνωστός και ως "Sybil Right" ή "Pete Wrong").  

  
Κάπου το καλοκαίρι του 1983, η κασέτα "διέρρευσε" στον Τύπο, και έμοιαζε να είναι μια ιδιωτική τηλεφωνική συνομιλία που ηχογραφήθηκε κατά λάθος, σαν να είχαν μπλεχτεί οι τηλεφωνικές γραμμές. Σ' αυτή την κασέτα, ακούγεται η φωνή της Μάργκαρετ Θάτσερ και του Ρόναλντ Ρήγκαν να συνομιλούν για το ναυάγιο του "HMS Sheffield" ως μια εσκεμμένη προσπάθεια ώστε να κλιμακωθεί η σύγκρουση στον πόλεμο των Νησιών Φόλκλαντ. Επίσης υπάρχει και ο ισχυρισμός ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως στόχος για πυρηνικά όπλα σε οποιαδήποτε σύγκρουση ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ένωση.

Ολόκληρος ο διάλογος, μιας και δεν ακούγεται καλά (υποτίθεται ότι είναι μπλεγμένες οι γραμμές είπαμε), είναι ο εξής:

Thatcher: Own business!

Reagan. I urge restraint. It’s absolutely essential or the area ‘be “through the roof”.

Thatcher: Look, our objectives are fundamentally different. Al Haig…

Reagan: Secretary Haig….

Thatcher:. Doesn’t seem to be able to find a solution.

Reagan: Why eliminate “Belgrano”? You directed this. The Argentinians were then going…. Secretary Haig reached an agreement.

Thatcher: Argentina was the invader! Force has been used. It’s been used now, punishing them as quickly as possible.

Reagan: Oh, God, it’s not right! You caused the “Sheffield” to have been hit. Those missiles we followed on screens. You must have too, and not let them know. What do you hope to gain?

Thatcher: What I said before -“Andrew”- ....As “cruise” go in, I want incentives at all levels….

Reagan: There’s a deal….a third more submarine ballistic missiles, and you will see that the United States forces remain deployed. The intermediate range missiles are U.S. defence. You proposed building them in Europe. Build up the economy. They don’t work, they’re social programmes…. The United Kingdom is a….er….little nation….

Thatcher: You still need those nations, and you’re given long term international markets.

Reagan: We are supported by our allies, whether they want, or not.

Thatcher: I, I don’t understand you….

Reagan: In conflict, we will launch missiles on allies for effective limitation of the Soviet Union.

Thatcher: ‘Mean over Germany?

Reagan: Mrs Thatcher, if any country of ours endangered the position, we might bomb the “problem area”, and correct the imbalance.

Thatcher: See, my….

Reagan: It will convince the Soviets to listen. We demonstrate our strength….The Soviets have little incentive to launch an attack.

Thatcher: Our British people….

Reagan: London! ....

Thatcher: I think….

Reagan: Let that be understood…

Πρόκειται για μια απο τις μεγαλύτερες 

φάρσες της ιστορίας! 

Η κασέτα έφτασε στα χέρια του State Department το οποίο εξέδωσε μια κατηγορηματική άρνηση για την εγκυρότητά της και μετά συμπεριλήφθηκε σε έρευνα που δημοσιεύτηκε και στον τύπο. Το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ πίστευε ότι η ταινία είναι προπαγάνδα που παράγεται από τη σοβιετική KGB, μια θεωρία που αναφέρθηκε τόσο από την "San Francisco Chronicle", όσο και από την "The Sunday Times".

 San Francisco Chronicle, January 3, 1984.

Washington. A fake tape of a purported conversation between President Reagan and British Prime Minister Margaret Thatcher was circulated in Europe this spring, possibly by the KGB, the State Department said yesterday.
“This type of activity fits the pattern of fabrications circulated by the Soviet KGB, although usually they involve fake documents rather than tapes,” the department said in a written response to reporter’s questions.
The department said that although the recording is of “poor quality,” a technical analysis revealed that the voices were those of Reagan and Thatcher.
But the department indicated the voices were spliced together and said they were not part of an actual conversation.
“We checked with the White House, which advised thay no such conversation took place,” the department said.
The President’s part in the recording apparently was lifted from his Nov. 22, 1982 speech on nuclear disarmament,” it said. “We are not sure where Mrs. Thatcher’s remarks came from.
The department said a copy of the tape was received by the U.S. embassy in the Netherlands a week before the British elections.
The tape dealt with the Falklands crisis and U.S. missiles in Britain, the department said.
It said, “From the drift of the tape, the evident purpose was to cause problems for Mrs. Thatcher by blaming her for the sinking of the British destroyer Sheffield and also for us by stirring trouble on the INF (Intermediate Range Nuclear Forces) issue.”
The Sheffield was sunk by Argentine forces last year during the war with Britain over the Falkland Islands.
Britain and the United Staes took part in a NATO decision to install intermediate-range nuclear missiles in Europe late this year as a counter to similar Soviet forces if an agreement on restriction such weapons is not reached.
The State Department said the tape-recording was sent with a covering letter from an anonymous person to Dutch journalists.
It is said an analysis by the language experts “suggests that the author was not a native speaker.”
The Reagan administration has contended for some time that the KGB has contended for some thime that the KGB has a forgery factory producing false documents to mislead target audiences.

 The Sunday Times, on January 8, 1984

How the KGB fools the West’s press.

THE TAPE is heavy with static and puntuated with strange noises, but through it all can be heard the authentic voices of Ronald Reagan on the telephone: “If there is a conflict we shall fire missiles at our allies to see to it that the Soviet Union stays within its borders.”
At the other end of the telephone is Mrs. Thatcher. “You mean Germany?” she asks increduously.
“Mrs. Thatcher, if any country endagers our position we can decide to bomb the problem area and so remove the instability.”
If this is not hair-raising enough, we hear Mrs. Thatcher virtually admitting that she had the Belgrano sunk to end any chance of an agreement with Argentina. “Oh God!” says Reagan.
The whole conversation is fake. Both voices are real but the words spoken have been doctored, cut, rearranged and then expanded on the transcript of the tape. Every word from Reagan is extracted from his lengthy presidential address on nuclear strategy. When, for instance, he seems to swear at Mrs. Thatcher, he is in fact coming to the end of his speech and quoting a hymn: “Oh God of love, O king of peace.”
The tape surfaced in Holland just before last year’s British general election, but it never quite overcame the suspicions of Dutch journalists. They declined to publish the juicy exclusive, sent to them anonymously. But other journalists across the world have fallen for an increasing flow of such stories based on “authoritative” cables, memo and tapes. The State Department in Washington says they are all products of an increasingly sophisicated Russian campaign.
“They have accelerated their efforts and they have fine-tuned them,” claims Larry Semakis, deputy director of a State Department team that monitors what the Russians call “active measures.” He admits that “no one can specifically prove in a court of law that Soviet hand was on this or that item.” But he says there is a pattern in the use of forgeries which points unmistakably to the Russians.
The State Department believes that “active measures” are the responsibility of the KGB’s first directorate; that some forgeries go as high as the ruling Politburo for approval…

Αργότερα το 1984, η βρετανική "Observer" μπόρεσε και σύνδεσε την κασέτα με το συγκρότημα. Οι Crass αν και είχαν λάβει όλες τς προφυλάξεις για να εξασφαλίσουν την ανωνυμία της φάρσας, ποτέ δεν έμαθαν πως τους ανακάλυψαν.

The Observer, January 22, 1984

 ‘Soviet’ faked tape is rock group hoax

A TAPE recording, purporting to carry details of a secret telephone conversation between Mrs Thatcher and President Reagan, has been revealed as a hoax manufactured deliberately by an anarchist rock group.
The recording was taken to newspapers throughout Europe –including The Observer– but, apart from one Italian newspaper, nobody had been taken in by the hoax tape until it appeared in the Sunday Times earlier this month.
That newspaper described it as part of a KGB propaganda war. Unfortunately the tape was recorded not in Moscow but in an Essex farmhouse.
The New York correspondent of the paper reported that the State Department believed the tape was evidence of ‘an increasingly sophisticated Russian disinformation campaign.’
The real authors of the hoax tape, the anarchist punk rock group Crass, said that they had been ‘amused and amazed’ that the tape had been attributed to the KGB.
The recording first appeared in the offices of a number of Continental newspapers shortly before the British general election last year.
A covering note said it was a recording of a crossed line on which was heard part of the two leaders’ telephone conversation, and that the person who sent it wished to remain anonymous for fear of retribution.
Key lines in the tape include Mr. Reagan apparently asking why the Belgrano was sunk during the Falklands war, when Secretary of State Haig was nearing a peace agreement. Mrs Thatcher appears to reply: ‘Argentina was the invader. Force had to be used now, punishing them as quickly as possible.’
Mr. Reagan then says: ‘Oh God, it is not right. You caused the Sheffield to have been hit. Those missiles we followed on the screen. You must have, too, and not let them know.’
Later, in a discussion on nuclear strategy, Mr. Reagan is made to say: ‘If there is a conflict we shall fire missiles at our allies to see to it that the Soviet Union stays within its borders.’
The tape was first brought to The Observer by a Belgian journalist last June. We concluded, like most of the other newspapers, that it was a fake.
The quest for the real hand behind the tape led to an isolated farmhouse in north Essex, where the eight members of the band live with their children.
Reluctantly the members of the band, who sport names like Joy Be Vivre, G Sus and Sybil Right, admitted faking the tape. They showed how they had put it together over two and a half months, using parts of TV and radio broadcasts made by the two leaders, then overdubbing with telephone noises.
‘We wanted to precipitate a debate on those subjects to damage Mrs. Thatcher’s position in the election. We also did it because of the appalling way Tam Dalyell was treated over the Belgrano debate,’ they said.
‘We believe that although the tape is a hoax, what is said in it is in effect true.’

 Sounds, January 28, 1984

 Crass ‘KGB tape’ hoax

CRASS have been uncovered as the perpetrators of a bogus tape of a telephone ‘conversation’ between Ronald Reagan and Margaret Thatcher.
The tape was originally circulated last summer before the General Election and was claimed to be a recording of a crossed line between the two leaders. Needless to say it is not complimentary to either states person.
During the course of the ‘conversation’ Thatcher replies to Reagan’s question about the Belgrano by saying: “Argentina was the invader. Force had to be used now, punishing them as quickly as possible.”
And later in a discussion about nuclear strategy Reagan says: “If there is any conflict we a shall fire missiles at our allies to see to it that the Soviet Union stays with stays within its borders.”
Most newspapers recognised the tape as a fake but the Sunday Times attributed it to KGB propaganda a couple of weeks ago and last Sunday’s Observer took considerable delight in tracking the tape back to Crass’s HQ in Essex.
Invoking the spirit of one of Reagan’s predecessors, George Washington, they explained that the tape had been put together from TV and radio broadcasts overdubbed by telephone noises.
They justified their actions by saying: “We wanted to precipitate a debate on the Falklands and nuclear weapons to damage: Thatcher’s position in the election. We also did it because of the appalling way Tom Dalyell (almost the only MP to raise any awkward questions over the Falklands affair) was treated over the Belgrano debate in the House of Commons.
“We believe that although the tape is a hoax what is said in it is in effect true. We were amazed and amazed that the tape had been attributed to the KGB.”

Φυσικά, το State Department γελοιοποιήθηκε.

Η συνομιλία υπάρχει επίσης στο τέλος του τραγουδιού των Crass “God Told Me to Do It” mix by David Tibet, που μπορείτε να το κατεβάσετε από το υπέροχο blog "Kill Your Pet Puppy" (απ'όπου πήρα και τις περισσότερες πληροφορίες).

Το 1984 ήταν και η χρονιά που οι Crass διαλύθηκαν.

Άλλες ενδιαφέρουσες πηγές:
Dangerous Minds 
Crass-wiki
Punk bands
The story of Crass
All music

Για όσους δεν το εχουν πάρει ακόμα είδηση...

Οι γυναίκες ντύνονται για πρακτικούς λόγους (πχ. καιρικές συνθήκες) και για να εντυπωσιάσουν τις άλλες γυναίκες (στυλιστικά). 

Αν ήθελαν να εντυπωσιάσουν τους άντρες, θα κυκλοφορούσαν γυμνές 
(ή τέλος πάντων, όσο γυμνότερες μπορούν).

Μπαρμπούτι

Δεν πιστεύω στις "αδερφές ψυχές", στο "άλλο μισό", στα "σ' αγαπώ για πάντα", στον "έρωτα με την πρώτη ματιά" και σε όλα τα σχετικά.

Αλλά σίγουρα πιστεύω πως μπορεί κάποιος, αν είναι τυχερός, για πολύ λίγες φορές στη ζωή του (αν όχι μια), να συναντήσει κάποιον άλλο άνθρωπο και να ταιριάξει σχεδόν απόλυτα. Όχι γιατί είναι ο ίδιος τέλειος ή γιατί είναι ο άλλος. Κανείς τους δεν είναι. Αλλά γιατί τα ελαττώματα και τα προτερήματα και των δύο είναι έτσι διαμορφωμένα ώστε συνδυάζοντάς τα να μπορεί να δημιουργηθεί το "τέλειο" ταίριασμα.

Επίσης πιστεύω και στο άλλο...εκείνο το παθιασμένο, το τρελό. Το "δε με νοιάζει τίποτα", το "εδώ και τώρα" και το "δίχως αύριο". Εκείνο που το ζεις για όσο κρατήσει και που στις περισσότερες περιπτώσεις, αν το καλοσκεφτείς, ξέρεις ότι δε θες να κρατήσει και πολύ γιατί πέραν του πάθους, δεν υπάρχει τίποτα άλλο να σε κρατάει από το να φύγεις τρέχοντας.

Ανάμεσα σε αυτές τις δύο περιπτώσεις, αν ήταν να διαλέξουν, άλλοι θα διάλεγαν την πρώτη και άλλοι τη δεύτερη σαν προτιμότερη, ανάλογα την ιδιοσυγκρασία και τη φάση της ζωής του. Οι περιπτώσεις όμως που αυτές οι δυο καταστάσεις συμβαίνουν ταυτόχρονα είναι τόσο σπάνιες που οι πιο πολλοί το ζουν μόνο μέσα από βιβλία και κινηματογραφικές ταινίες.

Κι όμως, δεν είναι θέμα χαρακτήρα, ανατροφής, μόρφωσης, ομορφιάς ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Είναι καθαρά θέμα τύχης.

Πυ... Πυ... Πύραυλος

Καλά, είναι μερικές γυναίκες που δεν λογαριάζουν το γεγονός ότι τους ρίχνω ένα κεφάλι (ζωή να 'χω!)...

Το ότι μπορώ άνετα να τις πιάσω από το μαλλί του κομμωτηρίου και να τους το δώσω στα χέρια να γεμίσουν μαξιλάρι του καναπέ, δεν το σκέφτονται καθόλου?!