Εάν με έβαζαν να διαλέξω... ντε και καλά... τότε θα διάλεγα να ζήσω στο παρελθόν. Το παρόν δεν το αναγνωρίζω για δικό μου και το μέλλον μου είναι έρμαιο τρίτων. Δε γαμιέται, one way ο δρόμος και τι να κάνουμε τώρα... Καλώς η κακώς πίσω δε γυρνάει και μια μέρα ξυπνάμε και καταλαβαίνουμε από τα σημάδια πόσος χρόνος έχει περάσει κυριολεκτικά από πάνω μας. Άλλα σημάδια μας ενοχλούν, άλλα όχι και τόσο, άλλα μας καταρρακώνουν. Και ίσως τότε είναι που χρειαζόμαστε, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, κάτι που να παλιώνει μαζί μας.
Εάν μπορούσε, εάν γινόταν, εάν καταφέρναμε να περπατήσουμε στο χρόνο, τότε...
...Τότε που ήμασταν φίλες ακόμα, μου είπες "δεν έχω χειρότερο από τη μοναξιά που μπορεί να προκαλέσει η απουσία". Μετά από 16 χρόνια θα έτρεχα μια στιγμή στο τότε... Μια στιγμή μόνο για να σου απαντήσω...
Δεν έχεις ζήσει τη μοναξιά που μπορεί να προκαλέσει η παρουσία, γι' αυτό το λες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου