Είναι σωστό αυτό? Ποιός νικητής?
Η ύπαρξη του νικητή προϋποθέτει αναμέτρηση, μάχη, ανταγωνισμό, αγώνα, μονομαχία, σύγκρουση... Όχι δεν είναι σωστό. Δεν ήταν έτσι.
Άλλη προσέγγιση για την ύπαρξη νικητή... Ψηφοφορία, εκλογές. Καμία σχέση, τι να λέμε τώρα...
Χμ, συνεχίζω... παιχνίδι, τζόγος...
Αυτό είναι..! Τζόγος. Υπολογίζεις (τάχα μου και δήθεν), ρισκάρεις, ποντάρεις και είτε κερδίζεις είτε χάνεις. Έτσι είναι και η κάθε απόφαση που παίρνουμε στη ζωή μας. Ποντάρουμε άλλοτε λίγα, άλλοτε πολλά και μερικές φορές, βλακωδώς, όλα.
Τζογάρουμε για τη ζωή και το μέλλον χωρίς να ξέρουμε. Πως θα μπορούσαμε άλλωστε? Τέσσερις διαδοχικές κινήσεις ντόμινο κι ο έρωτας δεν αποτελεί εξαίρεση.. Υπολογίζουμε, μαντεύουμε, ελπίζουμε, τέλος.
Μερικές φορές το αποτέλεσμα βγαίνει από μια κλήρωση. Ή κέρδισες ή έχασες και τελείωσε. Άλλες πάλι ζεις μια σχετική αγωνία. Σαν μια παρτίδα χαρτιά. Μέχρι να λήξει ο χρόνος ή να τελειώσουν τα χαρτιά, δεν ξέρεις την έκβαση του αποτελέσματος.
Στις χειρότερες των περιπτώσεων, δεν ενημερώνεσαι για το τέλος. Αφήνεται σε σένα να το καταλάβεις. Από που? Όταν μπορέσεις να αναγνωρίσεις τον νικητή ή όταν δεν έχει άλλα φύλλα για να τραβήξεις μπας και ρεφάρεις... αυτομάτως η παρτίδα λήγει.
"...Though it's hurting me,
now it's history"
Μερικές φορές το αποτέλεσμα βγαίνει από μια κλήρωση. Ή κέρδισες ή έχασες και τελείωσε. Άλλες πάλι ζεις μια σχετική αγωνία. Σαν μια παρτίδα χαρτιά. Μέχρι να λήξει ο χρόνος ή να τελειώσουν τα χαρτιά, δεν ξέρεις την έκβαση του αποτελέσματος.
Στις χειρότερες των περιπτώσεων, δεν ενημερώνεσαι για το τέλος. Αφήνεται σε σένα να το καταλάβεις. Από που? Όταν μπορέσεις να αναγνωρίσεις τον νικητή ή όταν δεν έχει άλλα φύλλα για να τραβήξεις μπας και ρεφάρεις... αυτομάτως η παρτίδα λήγει.
"I've played all my cards
and that's what you've done too.
Nothing more to say,
no more ace to play..."
and that's what you've done too.
Nothing more to say,
no more ace to play..."
Κι όμως, όταν η τύχη δε φαίνεται να σε ευνοεί... Όταν δεν μπορείς να πιστέψεις τη γκίνια σου... Αρχίζεις να παλεύεις με ότι έχεις. Οι χαρτοκλέφτες δεν ήταν ποτέ συμπαθής ομάδα πληθυσμού. Έτσι μένει μόνο μια λύση. Η λογική. Πόσο παράλογο είναι να ψάχνεις λογική στην τυχαιότητα? Τόσο, ναι...
"I figured it made sense,
building me a fence..."
Το αιώνιο ερώτημα. Οι νόμοι (αν είναι καθόλα σωστοί και δίκαιοι) είναι για να τηρούνται παρόλο που δε μας ευνοούν ή να καταπατούνται με γνώμονα το συμφέρον μας?
Εκ πεποιθήσεως θα πω το πρώτο. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Εκ του άδικου αποτελέσματος, θα πω το δεύτερο. Άδικο αποτέλεσμα σε δίκαιο νόμο? Θα μας τρελάνεις? ...έχουμε και τον παράγοντα τύχη όμως που ευνοεί όχι τον τολμηρότερο απαραίτητα, αλλά τον τυχερότερο σίγουρα. Ξέχασες ότι τζογάρουμε άνα πάσα στιγμή?
Έτσι, υιοθετείται εύκολα ένα κρεσέντο αδικοχαμένης (που έχασε, όχι που χάθηκε), κι ας είναι γνωστό πως ποτέ δεν πρέπει να είναι στόχος η νίκη, αλλά η χαρά του παιχνιδιού (ακόμα κι αν έχεις ποντάρει τόσα πολλά).
Εκ πεποιθήσεως θα πω το πρώτο. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Εκ του άδικου αποτελέσματος, θα πω το δεύτερο. Άδικο αποτέλεσμα σε δίκαιο νόμο? Θα μας τρελάνεις? ...έχουμε και τον παράγοντα τύχη όμως που ευνοεί όχι τον τολμηρότερο απαραίτητα, αλλά τον τυχερότερο σίγουρα. Ξέχασες ότι τζογάρουμε άνα πάσα στιγμή?
Έτσι, υιοθετείται εύκολα ένα κρεσέντο αδικοχαμένης (που έχασε, όχι που χάθηκε), κι ας είναι γνωστό πως ποτέ δεν πρέπει να είναι στόχος η νίκη, αλλά η χαρά του παιχνιδιού (ακόμα κι αν έχεις ποντάρει τόσα πολλά).
"...But I was a fool,
playing by the rules"
playing by the rules"
Και μετά...η ώρα της κρίσης. Της επίσημης ντε... Ο κριτής δεν σκέφτεται, δεν υπολογίζει...δεν δείχνει έλεος. Έτσι θα γινόταν, σου λέει.
-"Αν δεν το καταλάβατε, δεν το φανταστήκατε, δεν το προνοήσατε, λόγω πρωτοφανούς αλαζονείας, δεν έχει καμία σημασία. Όπως καμία σημασία δεν έχει και το πρότερο λευκό σας μητρώο σε παρόμοια αλαζονικά θέματα. Η τιμωρία οφείλει να πληρωθεί".
Τα γνωστά λοιπόν...
-"Αν δεν το καταλάβατε, δεν το φανταστήκατε, δεν το προνοήσατε, λόγω πρωτοφανούς αλαζονείας, δεν έχει καμία σημασία. Όπως καμία σημασία δεν έχει και το πρότερο λευκό σας μητρώο σε παρόμοια αλαζονικά θέματα. Η τιμωρία οφείλει να πληρωθεί".
"The gods may throw a dice,
their minds as cold as ice"
Τα γνωστά λοιπόν...
"...and someone way down here,
loses someone dear"
Και η παρτίδα τελείωσε και τον νικητή δεν αργώ πολύ... τον βλέπω. Τον αναγνωρίζω. Τον παρατηρώ. Τον μετράω και τον παραδέχομαι φυσικά. Έτσι αξίζει ο νικητής. Όταν τον παραδέχονται κι οι ηττημένοι, όχι μόνο οι θεατές. Αλλά πως μπορώ να μην δω και τον χαμένο? Λίγος εγωισμός μου επιτρέπεται. Τουλάχιστον προσπάθησα. Παίρνω τη θέση που μου αρμόζει, με τη βαθιά ικανοποίηση που χαρίζει το "σωστό".
"The winner takes it all,
the loser has to fall,
It's simple and it's plain...
the loser has to fall,
It's simple and it's plain...
Why should I complain?"
Τα χρόνια που περνάνε είναι δουλειά για δύο να μετριούνται. Όχι λες?
Η τύχη λειτουργεί ανεξάρτητα από οτιδήποτε. Σύμφωνοι, παίζουν ρόλο κι άλλα, μνήμη, τεχνική, μπλόφα ή να ξεκινήσεις με καλό φύλλο ας πούμε, αλλά ακόμα κι έτσι... Η τύχη, είπαμε, μπλα μπλα μπλα...
Άρα με λίγα λόγια, παίζεις, ποντάρεις, είσαι τυχερός κερδίζεις, δεν είσαι... χάνεις. Μπορεί να μείνεις και στα λεφτά σου αλλά αυτό σημαίνει ότι δεν πόνταρες πολλά. Συνηθίζω στην ιδέα. Μίλησε κανείς? Τι να πει...
Άρα με λίγα λόγια, παίζεις, ποντάρεις, είσαι τυχερός κερδίζεις, δεν είσαι... χάνεις. Μπορεί να μείνεις και στα λεφτά σου αλλά αυτό σημαίνει ότι δεν πόνταρες πολλά. Συνηθίζω στην ιδέα. Μίλησε κανείς? Τι να πει...
"The likes of me abide,
spectators of the show,
always staying low"
Πάντα μ' άρεσε αυτό το τραγούδι. Φανταζόμουν, μικρότερη, να λέει για μένα.
"The winner takes it all..."
Ε, για μένα λέει...
"The loser standing small"
(η ειρωνεία είναι μεγαλύτερη πουτάνα από την τύχη)
Αυτό που απολαμβάνει ο χαμένος μετά από μια τελειωμένη παρτίδα είναι η ανακούφιση ότι δεν έχει άλλη παρτίδα ίδια για να χάσει.
"I apologize if it makes you feel bad, seeing me so tense, no self confidence."
but what can I say, rules must be obeyed...
but what can I say, rules must be obeyed...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου