Συμβαίνει
συχνά όταν δεν κοιτάς κάτι απευθείας να μπορείς να το δεις καλύτερα. Μπροστά
από μια πράσινη ξύλινη πόρτα νεοκλασικού, ένα ελκυστικό δίδυμο από σκαλοπάτια. Κάθισα
και άναψα ένα τσιγάρο. Να μια απροσδόκητη ελευθερία τόπου και χρόνου.
Πολλές φορές αυτό που
θέλουμε είναι κάτι που δε μπορούμε να έχουμε. Η επιθυμία, μας πληγώνει, μας
εξαντλεί.
Αλλά όσο σκληρό μπορεί να γίνει το
να θες κάτι που δεν έχεις, τίποτα δε συγκρίνεται με το κενό που νιώθουν αυτοί
που δεν έχουν κανένα στόχο και δεν κάνουν κανένα πλάνο πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου