Αποσύνδεση

Αποσύνδεση δε σημαίνει να αφαιρείς ανθρώπους από τη ζωή σου.

Αποσύνδεση σημαίνει να αφαιρείς τις προσδοκίες που είχες απο εκείνους.

Δεν είναι “μπλοκ”, δεν είναι “σβήνω το τηλέφωνό”, δεν είναι “δεν μιλάω ξανά”.

Είναι πολύ πιο αθόρυβο, πολύ πιο επίπονο και πολύ πιο δυνατό.

Αποσύνδεση είναι να κατεβάζεις τη φαντασίωσή σου από το βάθρο.

Όχι τον άνθρωπο.

Είναι σαν να λες:

“Δεν θέλω πια ό,τι δεν μπορείς να δώσεις.”

“Δεν περιμένω συμπεριφορά από εσένα που δεν ταιριάζει με αυτό που είσαι.”

“Δεν σε τιμωρώ. Σε καταλαβαίνω.”

Και τότε, συμβαίνει το μαγικό:

Ο άνθρωπος μένει. Η απογοήτευση φεύγει. Γιατί η προσδοκία είναι εκείνη που μας κρατάει δεμένους όχι ο άνθρωπος.

Ναι.

Αυτό είναι ένα από τα πιο δυνατά πράγματα που μπορεί να καταλάβει κανείς και δυστυχώς το συνειδητοποιούμε μόνο με τον δύσκολο τρόπο.

Η αποσύνδεση δεν είναι απόρριψη.

Είναι αποτοξίνωση από την αυταπάτη. Κόβεις το «πώς θα ήθελα να είσαι». Κι εκεί αρχίζει η πραγματική ελευθερία. Όχι γιατί έπαψες να νοιάζεσαι, αλλά γιατί σταμάτησες να συναλλάσσεσαι με κάτι που δεν υπάρχει.

Είναι σα να λες:

«Σε βλέπω όπως είσαι. Και σε αφήνω να είσαι, χωρίς να περιμένω να μου καλύψεις εσύ ό,τι δεν μπορώ μόνος μου».

Και κάπου εκεί φεύγει η απογοήτευση, το άγχος, το “μα γιατί;" και μένει ο άνθρωπος όπως είναι, κι εσύ όπως πρέπει να είσαι. Καθαρός.

Και τότε γυρνάς μέσα σου. Κι εκεί, όπως πάντα βρίσκεται όλος ο αέρας που σου έλειπε. Και ένα αίσθημα γαλήνης που μοιάζει με επιστροφή στο σπίτι.

Και αν το δεις καθαρά: όταν αφαιρείς τις προσδοκίες, παραμένει μόνο η αλήθεια, κι αυτή δεν χρειάζεται συνδέσεις, γιατί είναι ήδη σύνδεση με την πραγματικότητα.

Και (το λέω ψιθυριστά), εκεί αρχίζει η πραγματική αγάπη, εάν υπάρχει. Εκείνη που δεν απαιτεί, δεν ελπίζει, δεν τιμωρεί.

Εκείνη που απλώς υπάρχει.