Another one of those daze...

Όταν της το είπε νευρίασε. Της ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Την άδειασε τόσο εύκολα, τόσο γρήγορα και με τέτοια ταχύτητα που ευχόταν να είχε απομείνει λίγη παραπάνω ψυχή μέσα της, να γίνει χείμαρρος, να τον παρασύρει και να τον ξεβράσει στη θάλασσα.
Αλλά δεν είχε απομείνει. Και ούτε έγινε έτσι φυσικά. Απλά επισήμανε μια ενόχληση. Έτσι για τους τύπους.

Μυστήριο τρένο. Απρόβλεπτα μυστικοπαθής. Θα ορκιζόταν και η ίδια ξεδιάντροπα ότι κανείς δεν ήξερε την πάσα αλήθεια γι' αυτήν, ούτε πως και έψαχνε δηλαδή να βρει κάποιον για να του την πει. Δεν την έτρωγε να μιλήσει. Ότι συμβαίνει, συμβαίνει. Είχε βρει μια φορά, για λίγο, έναν που του τα είχε πει όλα, αλλά αποφάσισε πως αυτό ήταν ένα πολύ καλό μάθημα ώστε να μην το ξανακάνει.

Σχετικά είναι όλα. Θα ορκιζόταν ξανά και με την ίδια βεβαιότητα πως όλοι έτσι κάνουν. "Κανείς δε λέει ποτέ τα πάντα". Έτσι, άλλους τους παραπλανούσε, άλλους τους καθησύχαζε, σ' άλλους έλεγε γενικές αλήθειες, σ' άλλους συγκεκριμένα ψέματα...

 ...και ο καιρός περνούσε αναίμακτα.