Τετάρτη 13 Μαΐου 2015

"The Voice" and Me...


 ...because "home" is were your heart belongs


Έζησα το όνειρο μιας νύχτας τόσο έντονα
που νόμιζα πως ήταν η ίδια μου η ζωή
κι έζησα το όνειρο μιας επιθυμίας μου τόσο έντονα
που νόμιζα πως ήταν το όνειρο μιας νύχτας

αμέτρητα κομμάτια μπερδεύονται μέσα στο μυαλό μου
τα ένωσα σα να ήταν παζλ
μέσα απ' τις εικόνες του είδα τον εαυτόν μου
σε δρόμους φαρδείς και μονοπάτια

κάθισα κάτω απ' των δένδρων τη σκιά
και απ' τον καυτό τον ήλιο κάτω
στη θάλασσα τη γαλανή κολύμπησα
κι άλλοτε πάλεψα με τα άγρια κύματά της

μέχρι δακρύων γέλασα
μα κι έκλαψα πικρά με τα δικά μου λάθη
έχασα φίλους..., συγγενείς...
απέκτησα καινούριους
με αγκάλιασαν και τους αγκάλιασα

κάποτε χάρηκα και πίστεψα πως κέρδισα
μα είχα χάσει
κάποτε ένιωσα τον τρόμο μήπως με ανακαλύψουν και τιμωρηθώ
κι έτρεξα να γλιτώσω

κι ένιωσα και άμετρη χαρά γιατί κατάλαβα
πως ζω κι αισθάνομαι

τον ουρανό κοιτάζω τα πουλιά που ταξιδεύουν
τον καθαρό αέρα αναπνέω
έπαψα να φοβάμαι αλλά ματώνω

ανεβαίνοντας τις δύσβατες πλαγιές
χαίρομαι την αγάπη είμαι ευτυχισμένη
αλλά η βία και η δυστυχία με τρομάζουν
δρόμοι ανάμεσα σε αγκάθια

Τελικά!
έμαθα να δέχομαι τον κόσμο όπως είναι
με την ασκήμια και την ομορφιά του
γιατί απλά... έτσι είναι.

Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...