Ήρθα και μπλέχτηκα σε ένα γαϊτανάκι σωτηρίας κι έμεινα εγώ να πνίγομαι.
Κανείς όμως δε μπορεί πραγματικά να σώσει κανέναν. Ο καθένας μόνος του σώζεται κι ας ακούω τα βαρύγδουπα για το χαρακτήρα μου.
Όλοι λίγο-πολύ τις βρίσκουν τις άκρες τους. Πως γίνεται αλήθεια να είμαι στην ίδια γαμημένη άκρη σε τόσα κουβάρια; Αλήθεια, γίνεται αυτό;
