Καφενειακό γίγνεσθαι

Το σκηνικό είναι το καφενείο "...του Παναγιώτη". Απλό, λιτό και παραδοσιακό. Κι όταν λέμε παραδοσιακό, εννοούμε με την αξεπέραστη παράδοση της δεκαετίας του ογδόντα αναμεμειγμένη με την σύγχρονη αισθητική της νέας χιλιετίας. Για να καταλάβεις,  μια τηλεόραση που παίζει στο βάθος, είναι επίπεδη (47 ιντσών που δε χρειάστηκε αποκωδικοποιητή όπως η οικογένεια Κλικλίκου), αλλά ο κυρ Παναγιώτης στο κουζινάκι τηγανίζει ψάρια τα βράδια για τους θαμώνες του καφενείου. Ξεροσφύρι το ούζο δεν κατεβαίνει ή το ουίσκι δίχως πικάντικα κάσιους και mix ξηρών καρπών... Η κοπέλα που απασχολείται τα απογεύματα/βράδια στο καφενείο οφείλει να είναι πάντα περιποιημένη (έτσι προστάζει το PR του μαγαζιού), αλλά η σύζυγος του "καφενείου" έρχεται όπως-όπως και με ένα κλάμερ στο κεφάλι για να μην πέφτουν τα μαλλιά της στο πρόσωπο όποτε πηγαίνει για να βοηθήσει με το μάζεμα, το πλύσιμο, τη λάτρα, την επιτήρηση του συζύγου και για να έχει και το νου της στην Λία (όπου "Λία" βλέπετε χαμηλόμισθη εργαζόμενη) μη τυχόν ξεμυαλίσει το σύζυγο και μετά μην είδατε τον Παναή... Και γι'αυτόν δηλαδή λίγο τη νοιάζει, αλλά εκείνη τι θα απογίνει με μια ψωροσύνταξη 300 ευρώ και ποιος θα την αποζημιώσει για όλο τον ιδρώτα που έχει χύσει εκεί μέσα τόσα χρόνια; Ε, όχι! 

(Τέλος πάντων, πλάτιασα αλλά καταλάβατε στυλ επιχείρησης).

Εκεί λοιπόν, ένα βραδάκι όπως τόσα και τόσα άλλα, οι θαμώνες παίζανε χαρτιά, βλέπανε τις ειδήσεις στην τηλεόραση, πίνανε τα ποτάκια τους, τσιμπολογούσαν και μιλούσαν. Όλα ξεκινούσαν με το ποδόσφαιρο, από το ποδόσφαιρο γινόταν απευθείας σύνδεση με το χρήμα, από το χρήμα η συζήτηση κατρακυλούσε στην οικονομική κρίση, έκανε ένα γκελ στο δικό τους χάλι και από εκεί έσκαγε στην πολιτική όπου και έμενε μέχρι να κλείσει το μαγαζί τις πρώτες πρωινές ώρες. Μιλούσαν με τις ώρες, για τον Ανδρέα, τον Κωστάκη, τον Γιωργάκη, τον Αντωνάκη, τον Βαγγέλη και φυσικά τον Αλέξη. Καινούργια είσοδο στα charts είχε και η Χρυσή Αυγή. Το Μιχαλολιάκο δεν τον έλεγε κανείς Νικολάκη όμως. Δεν τους κολλούσε. Δεν ένιωθαν την οικειότητα, παρόλο που μερικοί από αυτούς τον ψήφισαν για να βάλει μια τάξη στη βουλή, να δείρουν τα παλικάρια του όλα τα λαμόγια και φυσικά για να ξεβρομίσει ο τόπος. 

(Πλάτιασα πάλι, άλλα καταλάβατε ροή και επίπεδο των συζητήσεων).

Σε ένα τραπέζι κάθεται ο Σταύρος και ο Γιώργος. Ο Αντώνης ετοιμάζεται να μπει το μαγαζί. Και οι τρεις τους είναι συνταξιούχοι αγνώστων λοιπόν στοιχείων (αν και είμαι σίγουρη πως για τη σημερινή μυθιστορία μας θα είχε πραγματικό ενδιαφέρον). Ο Σταύρος και ο Γιώργος συζητάνε ήδη για πολιτική και βλέπουν τον Αντώνη να περνάει την πόρτα της εισόδου και να ψάχνει για γνώριμα πρόσωπα.

ΣΤΑΥΡΟΣ 

Αντώνη! Εδώ...! Σου έχουμε φυλάξει θέση. Πολλά χρόνια θα ζήσεις!

ΑΝΤΩΝΗΣ

Μπα; Τι περιποιήσεις είναι αυτές?

ΓΙΩΡΓΟΣ

Ε, σε περιμέναμε όλο το απόγευμα. "Που είναι ο Αντώνης" και "που είναι ο Αντώνης" λέγαμε.

ΑΝΤΩΝΗΣ

Μωρέ μπράβο αγάπες. Προσέξτε μη μας περάσουν για πούστηδες τώρα στα γεράματα, ε?

ΓΙΩΡΓΟΣ

Μη σε νοιάζει και δε σε θέλαμε για έρωτες... Παρήγγειλε και τα λέμε με την ησυχία μας.

ΑΝΤΩΝΗΣ

(φωνάζει) Παναγιώτ'... που έκρυψες τη μικρή ρε μπαγάσα; Εσένα νομίζεις ερχόμαστε να δούμε; Πιάσε ένα καφέ, ξέρεις ε;

ΓΙΩΡΓΟΣ

Το λοιπόν, ο Σταύρος από εδώ μου έλεγε ότι αν γίνουν εκλογές θα ψηφίσει Αλέξη. (γελάει) Το φαντάζεσαι? Από τον Αντωνάκη στον Αλέξη ρε μαλάκα. Τ' ακούς? Έγινε αριστερός κι ο Σταύρος.

ΣΤΑΥΡΟΣ

...Και σε νοιάζει ρε? Εγώ αυτό θέλω. Πες του ρε Αντώνη. Από την ώρα που το είπα, γελάει.

ΓΙΩΡΓΟΣ

Του είπα, "κάτσε να έρθει ο Αντώνης να του το πω να γελάσουμε"... Πες ρε Αντώνη εσύ που τα λες ωραία!

ΑΝΤΩΝΗΣ

Τι όφελος έχει να ψηφίσει ΝΔ πια ο Σταύρος? Τα παιδιά του τα έβαλε στο δημόσιο τις καλές εποχές, επί Κωστάκη. Εμείς να δούμε που ο γιος μου είναι άνεργος και η κόρη μου και που δουλεύει... πάλι από μένα ζητάει.

ΣΤΑΥΡΟΣ

Αντώνη, κάτσε γιατί τα παραλές. Κι εμένα τα παιδιά μου τι νομίζεις? Αν δεν έστελναν από το χωριό πράγματα δε θα την βγάζαμε καθαρή. Ξέρεις τι μειώσεις έχουν φάει στο σβέρκο οι δημόσιοι?

ΓΙΩΡΓΟΣ

Και θα ψηφίσεις τώρα Αλέξη για να τους ανεβάσει τους μισθούς? (γελάει)

ΣΤΑΥΡΟΣ

Ρε δεν είναι αστεία αυτά. Ο κόσμος πεινάει.

ΑΝΤΩΝΗΣ

Και ο Αλέξης θα τους ταΐσει? Μην είσαι αφελής ρε Σταύρο...

ΣΤΑΥΡΟΣ

Όχι που θα ψηφίσω πάλι τον συνονόματό σου! Τα είδαμε τα χάλια του αυτουνού.

ΓΙΩΡΓΟΣ

Εγώ πάντως είπα ότι αυτή τη φορά θα ψηφίσω μικρό κόμμα. Κυνηγούς.

ΑΝΤΩΝΗΣ

Κι εγώ μικρό κόμμα θα ψηφίσω.

ΣΤΑΥΡΟΣ

Εσύ μικρό κόμμα? Αφού κι εσύ Αλέξη θα ψηφίσεις ρε! Όλο το πασοκ εκεί πήγε! Έλα να βγάλουμε τον Αλέξη πρωθυπουργό.

ΑΝΤΩΝΗΣ

Είπα... θα ψηφίσω μικρό κόμμα! Άντε παρατήστε με με τον Αλέξη πια.

ΓΙΩΡΓΟΣ

Πες ρε μαλάκα τι θα ψηφίσεις, μη μας σκας...

ΑΝΤΩΝΗΣ

Αυτό που ψήφιζα πάντα.

ΣΤΑΥΡΟΣ

Πασοκ ψήφιζες πάντα.

ΑΝΤΩΝΗΣ

Ε, αυτό θα ψηφίσω και πάλι. Παραπάνω από 5% δεν πιάνει το πασοκ πια!

ΓΙΩΡΓΟΣ

Ρε μαλάκα τι λες? Πάλι το Βαγγέλη θα ψηφίσεις?

ΑΝΤΩΝΗΣ

Εγώ φίλε μου δεν ψηφίζω κανέναν πούστη. Δεν κολλάω με τα πρόσωπα. Εγώ ψηφίζω πασόκ! Το πασοκ μου δεν το αλλάζω με τίποτα. 

ΣΤΑΥΡΟΣ

(γελάει) Ορίστε ρε Γιώργο! Κι ύστερα κοροϊδεύες εμένα! Αυτός είναι χειρότερος!

ΓΙΩΡΓΟΣ

Φίλε μου Αντώνη, ειλικρινά για τον Σταύρο ξεκίνησε η καζούρα, σε ένα θα καταλήξει μου φαίνεται.

ΑΝΤΩΝΗΣ

Γιατί ρε' συ? Μικρό κόμμα δεν είπες ότι θα ψηφίσεις εσύ? Ε, μικρό θα ψηφίσω κι εγώ. Εγώ δεν εγκαταλείπω το πλοίο. Και 2 άνθρωποι να ψηφίσουν πασόκ, να το ξέρεις, η μια ψήφος θα είναι του Βενιζέλου και η άλλη η δική μου. 

ΣΤΑΥΡΟΣ

Πρόσεξε καημένε μου μήπως αυτή τη δόση ούτε ο Βενιζέλος δεν ψηφίσει πασoκ και μετρηθεί μόνο η δική σου ψήφος!

(Πλάτιασα πάλι, αλλά καταλάβατε νοοτροπίες...)

Φτου κι απ'την αρχή

Τι είναι αυτό που καθορίζει το πότε θα αφήσουμε πίσω μας τους παλιούς μας στόχους, για πόσο θα μένουμε "ορφανοί" από σκοπό και ποιο θα είναι το έναυσμα για να ξεκινήσουμε νέους?

Δεν είναι κάποια συγκεκριμένη μέρα στο ημερολόγιο, ούτε τα γενέθλια, ούτε η καινούργια χρονιά. Είναι ένα γεγονός. Δικό μας ή άλλου, μικρό η μεγάλο, ευχάριστο ή δυσάρεστο, σύντομο ή όχι, αλλά που σίγουρα έχει τη ικανότητα να μας αλλάξει. Ιδανικά μας δίνει ελπίδα, αλλά κι αυτό να μην συμβεί, σίγουρα μας δίνει έναν νέο τρόπο να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο.

Περιμένοντας τον Γκοντό

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Το βέβαιο είναι πως οι ώρες μας, έτσι όπως είμαστε, είναι ατελείωτες κι έτσι αναγκαζόμαστε να τις γεμίσουμε με πράξεις που εκ πρώτης όψεως φαίνονται λογικές αλλά… που τις κάνουμε πια μηχανικά. Θα μου πεις ότι πρέπει να εμποδίσουμε το μυαλό μας να θολώσει. Έχεις δίκιο! Αλλά αναρωτιέμαι: Σάμπως δεν έχει κιόλας βυθιστεί σε απέραντα σκοτάδια; Παρακολουθείς το συλλογισμό μου;

ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ:  Όλοι γεννιόμαστε τρελοί. Μερικοί παραμένουν.

Περιμένοντας τον Γκοντό - Σάμιουελ Μπέκετ

Η σιωπή είναι συνενοχή

...Και επιτρέψαμε στα κτήνη να προχωρήσουν και να "γράψουν" μαύρες μέρες και γεγονότα. Πολύ καιρό τώρα συμβαίνει αυτό. Τόσες δεκάδες επιθέσεις σε τόσους ανθρώπους. 

Έμείς δεν σκεφθήκαμε τους "άλλους", δεν υπερασπιστήκαμε επαρκώς τους συνανθρώπους μας. Μια φασιστική αντίληψη τύλιγε με την πανούκλα της όλο και περισσότερους οργισμένους ψηφοφόρους (στρέφοντας τους άκριτα εναντίον όλων αυτών που δεν φταίξανε σε τίποτα) και η πλειοψηφία από εμάς απλά διαφωνούσε και τσακωνόταν σε πηγαδάκια. Αφού δεν ήμασταν εμείς όμως αυτοί που πέσαμε θύματα της νεοναζιστικής βίας, έχει έρθει η ώρα (και έχουμε αργήσει ήδη) να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να εξαφανίσουμε μια και καλή τα τέρατα που αφέθηκαν να αλωνίζουν. 

 

Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε πολύ σωστά πει πως ο φασισμός δεν είναι οι "άλλοι". Είχε δίκιο. Είμαστε κι εμείς, η σιωπή κι η ανοχή μας...

 

Todos Somos Marcos - Ειμαστε ολοι "Μάρκος"

Eπειδή ζούμε σε δύσκολους και περίεργους καιρούς... Σε καιρούς πιο αποκαλυπτικούς από ποτέ, που άνθρωποι ξεφτυλίζονται γιατί απλά είναι ο εαυτός τους... Επειδή η εξουσία γίνεται ολοένα και αυταρχικότερη... Και τελικά επειδή κάποτε όλα αυτά οφείλουμε να τα αλλάξουμε, τα λόγια του Μάρκος ηχούν περισσότερο επίκαιρα απο ποτέ.

"Ο Μάρκος είναι γκέι στο Σαν Φρανσίσκο, μαύρος στη Νότια Αμερική, ασιάτης στην Ευρώπη, μεξικανός των ΗΠΑ στο Σαν Ισίδρο, αναρχικός στην Ισπανία, Παλαιστίνιος στο Ισραήλ, ιθαγενής στους δρόμους του Σαν Κριστομπάλ, αλητοπαρέα στη Νέζα, ροκάς στην πανεπιστημιούπολη, εβραίος στη Γερμανία, συνήγορος του πολίτη στο Υπουργείο Άμυνας, φεμινιστής σε πολιτικά κόμματα, κομμουνιστής στη μεταψυχροπολεμική εποχή, κρατούμενος στη Σινταλάπα, ειρηνιστής στη Βοσνία, ιθαγενής Μαπούτσε στις Άνδεις, δάσκαλος του συνδικάτου CNTE, καλλιτέχνης χωρίς γκαλερί ούτε πορτοφόλι, νοικοκυρά ένα Σάββατο βράδυ σε οποιαδήποτε γειτονιά οποιασδήποτε πόλης οποιουδήποτε Μεξικού, αντάρτης στο Μεξικό του τέλους του 20ου αιώνα, απεργός στη Συνομοσπονδία Εργατών Μεξικού, ρεπόρτερ που κλείνει ‘τρύπες’ στις μεσαίες σελίδες, φαλλοκράτης στο φεμινιστικό κίνημα, γυναίκα μόνη στο μετρό μετά τις 10 το βράδυ, συνταξιούχος που διαμαρτύρεται στην κεντρική πλατεία, αγρότης χωρίς γη, περιθωριακός εκδότης, φοιτητής, διαφωνών με το νεοφιλελευθερισμό, συγγραφέας χωρίς βιβλία ούτε αναγνώστες, και βέβαια Ζαπατίστα του Νοτιοανατολικού Μεξικού

Τελικά ο Μάρκος είναι ένα οποιοδήποτε ανθρώπινο ον, σε αυτό τον κόσμο. Ο Μάρκος είναι όλες οι καταπιεσμένες μειονότητες που αντιστέκονται, εκρήγνυνται και λένε ‘Φτάνει πιά!’. Όλες οι μειονότητες την ώρα που πρέπει να μιλήσουν, και όλες οι πλειονότητες την ώρα που πρέπει να σωπάσουν και να υπομείνουν. Όλοι οι αποκλεισμένοι που αναζητούν ένα λόγο, το λόγο τους, αυτό που ξαναδίνει την πλειοψηφία στους αιώνια διασπασμένους –εμάς. Ότι ενοχλεί την εξουσία και τις καθησυχασμένες συνειδήσεις –αυτό είναι ο Μάρκος».".

Ειλικρινά εύχομαι κι ελπίζω να είμαστε πολλοί όσοι νοιώθουμε πως μπορούμε να αντικαταστήσουμε το όνομα του Μάρκος με το δικό μας στην παραπάνω δήλωση...

Ενημέρωση

Δεν πιστεύω στην μοίρα ή στην τύχη... (στο συμπτωματικό σαφώς και ναι).
Πιστεύω στο χρόνο-γεγονός και στις πιθανότητες κάτι να συμβεί και να με επηρεάσει.

Εσύ όμως είσαι περίπτωση από τις λίγες! Το ξερεις. Το εξασκείς. Τι εξασκεις; Την γοητεια σου...!
Δεν με πειράζει, ίσα-ίσα δηλαδή, αλλά μην νομίζεις πως δεν καταλαβαίνω τι κάνεις. Εκθέτεις το προκλητικό περιεχόμενο του μυαλού σου, το ίδιο προκλητικά, σε κοινη "θέα", μετατρέπεις τις σκέψεις σου σε λέξεις, παίρνεις αυτό το βλέμμα στα μάτια (ξέρεις εσύ), οπλίζεις και...Πολύ καλά κάνεις, δε λέω!

Απλά να ξέρεις οτι  το ξέρω, το βλέπω, το χαίρομαι, το επικροτώ και αδυνατώ να αντισταθώ...